"วงศาวิทยาของอิเหนา" เป็นงานเขียนที่ใช้แนวทางแบบวงศาวิทยา เพื่อสืบสาวสายรากความคิดและมโนทัศน์เกี่ยวกับความเป็นชวาในสังคมไทย ที่ผลิดอกออกช่อไปจากวรรณคดีเรื่องอิเหนา/นิทานปันหยี อันเป็นมรดกทางวัฒนธรรมที่สังคมไทยอาจนำมาใช้ในการทำความเข้าใจโลกอื่น โดยเฉพาะในการมุ่งทำความเข้าใจอินโดนีเซียหรือโลกชวา-มลายู หนังสือเล่มนี้จึงเป็นการสืบสาว ตรวจสอบ และทำความเข้าใจต่อเรื่องเล่าของ "อิเหนา" อันเป็นการย้อนรอยสืบหาอารยธรรมปันหยี กล่าวอีกนัยหนึ่งคือ อารยธรรมชวาโบราณ อันเป็นรากกำเนิดของสังคมอินโดนีเซียในปัจจุบัน โดยมองผ่านเรื่องรักโรแมนติก (อันสุดแสนอลวนวุ่นวาย) ของเจ้าชายรูปงามผู้เก่งกล้าทะนงองอาจ และอิทธิพลของเรื่องเล่านี้ที่ส่งผลต่อความเข้าใจชวา/อินโดนีเซียของสังคมไทย อันจะช่วยเปิดทัศนะมุมมองและความคิด ทั้งยังให้อรรถรสทางด้านศิลปะ-วรรณคดี

    หนังสือเล่มนี้เดิมทีเคยอยู่ในฐานะวิทยานิพนธ์ปริญญาเอกฉบับภาษาอังกฤษแห่งสาขาวิชาเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ศึกษา ณ มหาวิทยาลัยแห่งชาติสิงคโปร์ ทั้งยังได้รับรางวัล "หวังกังวู" สำหรับวิทยานิพนธ์ยอดเยี่ยมด้านสังคมศาสตร์-มนุษยศาสตร์ ประจำปีการศึกษา 2007-2008 ก่อนที่ผู้เขียนจะได้เรียบเรียงและแต่งเป็นสำนวนภาษาไทย กระทั่งได้รับการตีพิมพ์ออกมาเป็นหนังสือเล่มงามนี้

บทที่ 1 อารยธรรมปันหยีและนิทานปันหยีฉบับภาษาไทย
บทที่ 2 ปัญหาเรื่องลิ้นและคำถามเรื่องการแปล
บทที่ 3 ภาพตัวแทนของความเป็นชวา และความล้มเหลวของการสำเหนียกจดจำ
บทที่ 4 ความลื่นไหลของสัญญะและสัญญะเทียม
บทที่ 5 การประพาสชวา การสืบหาอารยธรรมปันหยีและบูรพาคดีศึกษา