"วสันต์ นาร์ซิสโซ่ เดเซ็นเต้" มีอดีตที่ไม่น่าจำกับการฝึกงานในบริษัทยักษ์ใหญ่ การเสนอหน้าเอาความดีมาที่ตนแล้วป้ายความผิดให้คนอื่นทำให้เขาไม่อยากทำงาน ลูกชายคนเล็กขี้อ้อนอย่างวสันต์จึงขอรับแต่เงินปันผลซึ่งแต่ละเดือนมหาศาลเท่านั้นพอ แต่ก็ใช่ว่าเขาจะไม่เอาอ่าวอย่างใครว่าเพราะวสันต์กำลังเรียนเขียนอ่านภาษาไทยให้ได้ แล้วยิ่งกระแสลมแห่งรักกำลังพัดพาความรักมาปะทะหัวใจด้วยนั้นเขายิ่งพยายามมากขึ้น ผู้ชายใบไม้ผลิที่ดูเหมือนจะเรื่อยเปื่อยไปเรื่อยนั้นแท้จริงแล้วมีความโรแมนติคหวานนัก เพียงแรกเจอ "ปรียาอร" ผู้หญิงที่เขาบอกกับตัวเองว่าเธอคือคนที่เขาเฝ้ารอมานานนักหนา เปลือกแห่งความไม่รู้จักกันของวสันต์และปรียาอรค่อยๆ ปริแตกออกให้เห็นแก่นแท้ของกันและกัน วสันต์ทะนุถนอมทุกห้วงรู้สึกที่มีต่อหญิงสาวไว้ในขวดโหลแก้วที่ไม่มีใครแตะต้องได้ ในขณะที่ร่างบอบบางของเจ้าหล่อนนั้นเขาก็ตระกองกอดไว้ในอกอุ่นไปตามใจปรารถนา