วิชาการนั้นมีความหมายในแบบเฉพาะที่แตกต่างจากอาณาบริเวณอื่น ๆ ในวัฒนธรรม "การเติมเต็ม" ทางวิชาการนั้นได้สร้างคำถามใหม่ ๆ ขึ้นมาเสมอมันเรียกร้องที่จะถูกก้าวข้ามไปและกลายเป็นสิ่งล้าสมัย ใครก็ตามที่ต้องการจะรับใช้วิชาการจำเป็นต้องยอมรับข้อเท็จจริงนี้...การถูกก้าวข้ามไป ในทางวิชาการไม่ได้เป็นเพียงชะตากรรมของเรา แต่มันคือเป้าหมายของเรา เราไม่สามารถทำงานโดยปราศจากดำรงชีวิตด้วยความหวังว่าผู้อื่นจะมีความก้าวหน้าเหนือเรา ในทางหลักการแล้ว ความก้าวหน้าเหล่านี้จะดำเนินต่อไปอย่างไม่มีที่สิ้นสุด เราจะทำในสิ่งที่ไม่มีที่สิ้นสุด และไม่มีทางถึงจุดสิ้นสุดกันไปทำไม? อะไรคือความสำเร็จที่ทีความหมายซึ่งเขาสามารถคาดหวังได้จากกิจกรรมที่ถูกสาปให้ล้าสมัยในที่สุด? อะไรคือเหตุผลที่ทำให้เขาพร้อมที่จะทำงานในกิจกรรมเฉพาะทางที่ไม่มีวันพาะทางที่ไม่มีวันจบสิ้นอันนี้

    "Scholarship as a Vocation" หรือ "วิชาการในฐานะอาชีพ" เป็นบทบรรยายของ "มักซ์ เวเบอร์" ถึงโลกทางวิชาการ ว่าด้วยความเป็นนักวิชาการ อาจารย์ คนสอนหนังสือ หรือผู้อุทิศตัวต่อองค์ความรู้ ว่ากันว่าบทบรรยายที่กินเวลาไม่นานนี้ และถูกถอดความมาเป็นหนังสือก็ไม่ได้มีความหนามากมายอะไรนัก แต่กลับเป็นชิ้นที่ถูกพูดถึงอยู่บ่อยครั้ง และส่งอิทธิพลทางความคิดไปยังใครต่อใครอีกมากมาย! พร้อมด้วย บทนำ เสียงกู่เรียกของนักวิชาการกับความเงียบงันของศาสตร์ในโลกสมัยใหม่ โดย พิพัฒน์ พสุธารชาติ และบทอธิบายเพิ่มเติม ข้อสังเกตบางประการต่อแนวคิด value-freedom โดย พิพัฒน์ พสุธารชาติ

- เสียงกู่ร้องของนักวิชาการกับความเงียบงันของศาสตร์ในโลกสมัยใหม่ : แนะนำวิชาการในฐานะอาชีพของมักซ์ เวเบอร์ โดย พิพัฒน์ พสุธารชาติ
- วิชาการในฐานะอาชีพ (Scholarship as a Vocation)
- บทอธิบายเพิ่มเติม : ข้อสังเกตบางประการต่อแนวคิด value-freedom ของ มักซ์ เวเบอร์ โดย พิพัฒน์ พสุธารชาติ