ในวันที่ท้องฟ้าปลอดโปร่งช่วงฤดูใบไม้ผลิ ท่ามกลางกลีบดอกซากุระที่ร่วงโรยลงมาบนเนินที่ได้พบเจอกับ เธอซึ่งทำให้ผม "อากิโทโมยะ" เริ่มทำตามความฝัน...สร้างเกมขึ้นมา และลากเพื่อนสมัยเด็ก "เอริริ" รุ่นพี่ "อุตาฮะ" ที่เคารพนับถือ ลูกพี่ลูกน้อง "มิจิรุ" เข้ามาร่วมด้วย และได้ทำเกมโดจินเพื่อวางออกจำหน่ายในคอมิเกะฤดูหนาวโดยผ่านอะไรกันมามากมาย... แต่อีกนิดเดียวที่กำลังจะสำเร็จ ในสุดท้ายที่สุดผมก็ทำมันพัง คิดว่า "อากิคุง" ก็ทำเรื่องที่ถูกต้องหรอก แต่ว่า ยกโทษให้ไม่ได้ "คาโต้" ที่ทิ้งคำพูดนี้ไว้ก่อนจะทิ้งระยะห่างกับผม เอริริที่น่าจะคืนดีกันได้แล้วแท้ ๆ แต่กลับกลายเป็นแสลมป์ขึ้นมาและรุ่นพี่อุตาฮะที่จบการศึกษา ความสัมพันธ์ของ "เซอร์เคิล" ที่เปลี่ยนไปหลังจากคอมิเกะฤดูหนาว ผมที่หนักใจกับมัน อีกทั้งตัดสินใจเรื่อง ๆ หนึ่งขึ้นมาและฤดูใบไม้ผลิก็ได้กลับมาอีกครั้ง...

บทที่ 1 เอ๋? จังหวะนี้คือรูทแยกของแต่ละคนใช่ไหม?
บทที่ 2 ทางแยกแห่งพรหมลิขิตของพวกผมนั้น มักจะมีหิมะตกอยู่เสมอ (คิดไปเอง)
บทที่ 3 ดูให้ดีล่ะ การใช้ชีวิตชิล ๆ เขาทำกันอย่างนี้??
บทที่ 4 คิดว่าเป็นเนื้อเรื่องที่วางไว้แต่แรกสินะ?
บทที่ 5 คาแรคเตอร์มันพังทลายอย่างสมบูรณ์แบบเลยนะ
บทที่ 6 การสารภาพรักในวันจบการศึกษาเนี่ย สุดท้ายมักจะลงเอยอย่างนั้นตลอดเลย
บทที่ 7 ต่อให้จะเป็นบทไหนมันก็สปอยล์อยู่ดีแหละ