ในพจนานุกรมความสัมพันธ์ของเธอและเขามีแค่สองคำ เริ่มต้นด้วย "ก.ไก่" คือคำว่า "เกลียด" แล้วข้ามไปที่ "ล.ลิง" คือคำว่า "ลงเอย" ไม่มี "ฟ.ฟัน" ของ "แฟน" อยู่ในนั้น "ณัฐนภิส" ไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าการที่เธอเป็นพลเมืองดีเข้าไปช่วยชีวิตชายวัยกลางคนตอนดึกดื่นจะเป็นเหตุให้ "เจนภพ" ลูกชายของคนที่เธอช่วยไว้เข้าใจผิดและตราหน้าว่าเธอเป็นเมียน้อยของพ่อ และแน่นอนว่าเธอก็เกลียดขี้หน้าเขาตั้งแต่แรกพบเช่นกัน แต่เรื่องราวในคืนนั้นกลับเป็นจุดเริ่มต้นของ "วิวาห์ร้าย" เมื่อจู่ๆ พ่อของเขากลับขอร้องให้เธอแต่งงานกับเจนภพเพื่อ "ไถ่บาปหนัก" ของตน และบาปในอดีตนั้นก็คือต้นเหตุที่ทำให้ณัฐนภิสต้องสูญเสียความทรงจำในวัยเด็กไป จากที่ตั้งใจไว้ว่าจะไม่ข้องเกี่ยวกับผู้ชายปากร้ายอย่างเจนภพ เธอจึงตกปากรับคำแต่งงานกับผู้ชายที่เธอชังน้ำหน้านี้ โดยไม่สนใจว่าเจนภพจะงัดไม้ตายขึ้นมาคัดค้านการแต่งงานอย่างไร เพราะณัฐนภิสหมายจะเอาคืนครอบครัวนี้ให้สาสมกับความแค้นในอดีต   ท่ามกลางดวงใจซึ่งเต็มไปด้วยแผนร้ายนี้ เธอกลับเผลอใจปล่อยให้ "ความรัก" ผลิบานขึ้นอย่างช้าๆ แล้วณัฐนภิสจะเลือกทางเดินไหน...จะยุติการแก้แค้นตามเสียงเรียกร้องของหัวใจ หรือจะเดินตามแผนร้ายต่อไป เพราะถึงอย่างไรเส้นทางรักของเขาและเธอคงไม่มีวันมาบรรจบ