ท่าน "เว่ยหล่าง" เป็นพระสังฆปริณายกองค์ที่หกของพุทธศาสนา นิกายเซน คำสอนของท่านมีความลุ่มลึก คัมภีรภาพ ดังนั้นผู้ที่จะศึกษาหนังสือสูตรเว่ยหล่าง จึงต้องมีความศรัทธาและตั้งใจจริง อ่านหลาย ๆ ครั้ง ทำความเข้าใจอยู่บ่อย ๆ เรียกว่าโยนิโสมนสิการ คือ การทำไว้ในใจด้วยอุบายอันแยบคาย แล้วจะเกิดความเข้าใจชนิดที่เป็นวิปัสสนาญาณขึ้นมาได้.......

    หนังสือ "วิเคราะห์สูตรเว่ยหล่าง ภาค 2" ...ชินเชาเขียนโศลกธรรมขึ้นมาว่า "กายของเราคือต้นโพธิ์ ใจของเราคือกระจกเงาอันใส เราเช็ดมันโดยระมัดระวังทุก ๆ ชั่วโมง และไม่ยอมให้ฝุ่นละอองจับ" ชินเชามองเห็นว่า กายกับใจเป็นอัตตาตัวตน สติปัญญาอยู่ระดับโลกิยะ ยังไม่เห็นแจ้งจิตเดิมแท้ ท่านเว่ยหล่างเป็นผู้ที่เห็นแจ้งต่อจิตเดิมแท้แล้ว มีสติปัญญาระดับโลกุตตระ ได้เขียนโศลกขึ้นมาว่า "ไม่มีต้นโพธิ์ ทั้งไม่มีกระจก เงาอันใสสะอาด เมื่อทุกสิ่งว่างเปล่าแล้ว ฝุ่นจะลงจับอะไร?" จากข้อความในโศลกจะเห็นได้ว่า สัจธรรมแท้มีความลึกซึ้ง ไม่ง่ายสำหรับผู้ที่ไร้ความตั้งใจจริงในการศึกษา ตรงข้ามถ้ามีความมุ่งมั่นในการทำ ความเข้าใจ ก็ไม่เหลือวิสัยที่จะเห็นแจ้งจิตเดิมแท้ได้เป็นแน่นอน...

- ระวังสิ่งกีดขวางหนทาง
- หนทางต้องเตียนโล่ง
- กัมมัฏฐานผิดพาจิตฟั่นเฟือน
- ฉับพลัน, เชื่องช้า เป็นแค่ภาพเลือน ๆ
- เหนืออำนาจของวิตก
- ความไม่ข้องติด
- มูลรากสำคัญคืออะไร
- เหนืออกุศลวิตก
- ความผิดพลาดอันใหญ่หลวง
- ผู้เดินทาง
ฯลฯ