สมาธิในพระพุทธศาสนา เป็นการศึกษา วิเคราะห์ พัฒนาการของการเปลี่ยนแปลงความคิด ความเชื่อ ค่านิยม และแนวปฏิบัติในเรื่องการตีความพระพุทธศาสนาเกี่ยวกับคำสอน จาการศึกษาพบว่า การตีความคำสอนเรื่องสมาธิ ตลอดจนการนำมาเป็นแนวทางในการสอน มีลักษณะแตกต่างกันออกไป แยกออกไปได้หลายสาย สำนักการปฏิบัติสมาธิสายต่างๆมีสาขากระจายออกไปตามภาคต่างๆ ทั่วประเทศไทย และมีอิทธิพลในทางความคิดต่อพุทธศาสนิกชนที่ยึดถือแนวทางปฏิบัติของสำนักเหล่านี้

บทที่ 1
-บทนำ
บทที่ 2 ปริทัศน์วรรณกรรมเกี่ยวกับ "สมาธิ"
บทที่ 3 วิวัฒนาการการตีความคำสอนเรื่องสมาธิในพระพุทธศาสนา ฝ่ายเถรวาทในประเทศไทย
บทที่ 4 การตีความคำสอนเรื่องสมาธิสายอานาปานัสสติ
บทที่ 5 การตีความคำสอนเรื่องสมาธิสายธุดงคกรรมฐานอีสาน
บทที่ 6 การตีความคำสอนเรื่องสมาธิสายธรรมกาย
บทที 7 การตีความคำสอนเรื่องสมาธิสายวัดมหาธาตุยุวราชรังสฤษฎิ์
บทที่ 8 การตีความคำสอนเรื่องสมาธิแบบประยุกต์
บทที่ 9 บทสรุปและวิเคราะห์
บรรณานุกรม

ผศ. ดร.วริยา ชินวรรโณ
อักษรศาสตร์บัณฑิต ม.จุฬา
ปริญญาเอก อเมริกาศึดษา มหาวิทยาลัยฮาวาย
ปัจจุบันเป็นผู้ช่วยศาสตราจารย์ ระดับ 8 ภาควิชามนุษยศาสตร์ ม.มหิดล

รศ. ดร.สุภัทร ปัญญาทีป
ศาสนศาสตร์บัณฑฺต ม.มหามงกุฎ
ปริญญาโท ปรัชญาและศาสนาอินเดีย
ปริญญาเอก เทววิทยา มหาวิทยาลัยเวียนนา ออสเตรีย
ปัจจุบันป็นรองศาสตราจารย์ ระดับ 9 ข้าราชการบำนาญ และอาจารย์พิเศษ ภาควิชามนุษยศาสตร์ ม.หิดล

ผศ. วารีญา ภวภูตานนท์ ณ มหาสารคาม
ศิลปศาสตร์บัณฑิต ม.ธรรมศษสตร์
อักษรศาสตร์มหาบัณฑิต ศาสนาเปรียบเทียบ ม.มหิดล
ปัจจุบันเป็นผู้ช่วยศาสตราจารย์ ระดับ 8 คณะสังคมศษสตร์และมนุษยวิทยา ม.มหิดล

พระมหาสมศักดิ์ จันทสีโล
วิทยาศาสตร์บัณฑิต ม.ขอนแก่น
อักษรศาสตร์มหาบัณฑฺต ศาสนาเปรียบเทียบ ม.มหิดล
ปัจจุบันเป็นพระภิกษุ ณ วัดพระธรรมกาย