-พรึบ !

“อ๊าย”
ศรีกรีดร้องออกมาเบา ๆ เมื่อเธอถูกพระยาเดชาจับเหวี่ยงลงกับเตียงนอน แม้จะรู้ดีอยู่เต็มอกว่าจะเกิดอะไรขึ้น แต่ศรีก็แกล้งทำเป็นใสซื่อ ถามเสียงสั่นพร่าว่า
“คะ คุณท่านจะทำอะไรเจ้าคะ ไม่ลงโทษบ่าวแล้วหรือเจ้าคะ”

“ลงโทษสิ... โทษฐานที่มายั่วข้าดีนัก คืนนี้ข้าจะเฆี่ยนเอ็งทั้งคืน !”
พระยาเดชาเอ่ยเสียงเหี้ยม ใบหน้าขึงขัง ดวงตาลุกโชนไปด้วยเพลิงสวาท มือสองข้างหักหวายจนขาดเป็นสองท่อน จากนั้นก็โยนมันลงพื้นอย่างไม่ไยดี ขณะที่ย่างก้าวเข้าหาทาสสาวบนเตียง

“คุณท่านหักหวายทิ้งแล้ว จะเฆี่ยนบ่าวได้อย่างไรเจ้าคะ”
ศรีถามเสียงสั่นพร่า ใบหน้าแดงก่ำ ร่างสวยถอยร่นเข้าชิดด้านในของเตียงมากขึ้น แม้เตรียมตัวเตรียมใจมาพลีกายให้ท่านเจ้าเมืองแล้ว แต่เมื่อถึงเวลาจริง ๆ เธอก็อดหวั่นใจไม่ได้

“ข้าก็จะเฆี่ยนเอ็งด้วยไอ้นี่”
กล่าวจบพระยาเดชาก็เปลื้องผ้าออกจนหมดทั้งตัว แก่นกายก็ผงาดง้ำขึ้นมาชี้หน้าทาสสาวบนเตียง

“ว้าย.....”
ศรีกรีดร้องออกมาเอามือปิดหน้าแทบไม่ทัน ส่วนนั้นของพระยาเดชาใหญ่สมกับเป็นเจ้าเมืองจริง ๆ แม้จะอยู่ในวัยห้าสิบปีแล้ว แต่กล้ามเนื้อยังมีเป็นมัด ๆ รูปร่างแข็งแรงกว่าชายหนุ่มบางคนเสียด้วยซ้ำ มิน่าเล่าเหตุใดคุณหญิงชบาจึงได้หวงนักหวงหนา

“มา... มะ มาให้ข้าเฆี่ยนเอ็งเสียดี ๆ”
พระยาเดชาก้าวขึ้นเตียง พร้อมกับจ้องนางด้วยสายเต็มไปด้วยไฟสวาทอันร้อนแรง จากนั้นก็ดึงผ้าถุงของทาสสาวออก

พรึบ !

“ว้าย”
ศรีกรีดร้องออกมาด้วยความตกใจพร้อมกับเอามือน้อยปิดทรวงอกอันเปลือยเปล่าเอาไว้