ต่อให้มีเวลาแค่วันเดียว ฉันก็ต้องเข็น "เสี่ยวฮู" ที่อยู่บนรถเข็นไปดูพระอาทิตย์ขึ้นสักครั้ง กินอาหารกลางวันเป็นเพื่อนเสี่ยวฮูสักมื้อ แล้วก็ต้องพา "ฮัวเซิง" มาโรงพยาบาล กอดเสี่ยวฮูสักหน่อย... ต่อให้มีเวลาแค่วันเดียว ฉันก็ต้องสร้างโอกาสขึ้นมา ให้เหลือความทรงจำอันงดงามกับเขาให้มากขึ้นอีกสักหน่อย... เช่นนี้แล้ว ในทุกวันที่เพิ่มขึ้นมา ก็จะเป็นความสุขที่เป็นกำไรของเรา... พอคิดได้แบบนี้ ชีวิตก็เปี่ยมด้วยความหวังและความคิดถึงแล้ว

    นี่คือเรื่องราวของ "จินอวี๋เจี้ยง" และ "เสี่ยวฮู" ความรักของพวกเขาเริ่มจากชุดนักเรียนจนถึงชุดแต่งงาน จากรักแรกพบจนถึงการอยู่คู่เคียงข้าง จนกระทั่งโชคชะตาทำลายชีวิตเรียบง่ายมีความสุขของพวกเขาลง

    ในระหว่างที่กำลังเล่นชักเย่อกับชีวิตอยู่นั้น การทุ่มแทสุดกำลังเพื่ออยู่เคียงข้างกันและกันของพวกเขาทำให้ทุกคนต้องประทับใจ! ในวันเวลาที่ยากลำบากที่สุด พวกเขากลับสามารถสร้างความทรงจำที่งดงามเจิดจ้าที่สุดหลงเหลือไว้ให้แก่กันและกันได้... พวกเขาทำให้ทุกคนเชื่อว่า การได้มายังโลกมนุษย์สักครั้ง ความรักคือสิ่งล้ำค่าที่สุด แล้วพวกเขาก็ยังทำให้ทุกคนต้องทอดถอนใจด้วยเช่นกัน ว่าบนโลกนี้ยังมีความiydที่บริสุทธิ์งดงามถึงเพียงนี้อยู่!

    คำสารภาพรักด้วยชีวิตที่ดังมาจากโลกมนุษย์นี้จะไม่ขาดหาย จะถูกจดจำไปมิรู้ลืม และจะสะท้อนดังก้องทอดยาวตราบนิรันดร์...

บทที่ 1 ใครจะจากไปก่อนกัน ใครจะเข้มแข็งได้มากกว่ากัน
บทที่ 2 ตัดใจไม่ได้ ตัดใจไม่ลง
บทที่ 3 แม้จากไปก็ยังบอกรัก
บทที่ 4 รักแรก รักสุดท้าย
บทที่ 5 เพราะมีเธอ โลกนี้ก็คุ้มค่า
บทที่ 6 ปีศาจปิดบานหน้าต่างแห่งความสุขของเราลง
บทที่ 7 เป็นชีวิตที่นับถอยหลังแล้วก็เป็นชีวิตที่เจิดจ้างดงามที่สุด
บทที่ 8 ขอให้เธอเป็นสายลมแห่งวสันต์ เป็นหยาดฝนอันอ่อนนุ่ม
บทที่ 9 อยู่เคียงข้างเธอก้าวผ่านวันเวลาอันเวิ้งว้าง
บทที่ 10 รอฉันให้ดีที่ปลายทาง