คำประพันธ์ประดิษฐ์ใหม่ สอดคล้องกับการช่างคิดสร้างสรรค์สิ่งใหม่ๆ ของผู้แต่งขณะเดียวกัน รากฐานคำประพันธ์ไทยเดิมก็เป็นเค้าให้กับการสร้างสรรค์ใหม่ด้วย อีกทั้งลักษณะเฉพาะของภาษาและวัฒนธรรมไทย เช่น การชอบพูดจาให้คล้องจองกัน การมีเสียงวรรณยุกต์แตกต่างกัน หรือ การมีจังหวะจะโคนในการพูดการร้องต่างๆ เป็นต้น เหล่านี้ล้วนแสดงให้เห็นว่า ภาษาและวัฒนธรรมไทยเปิดโอกาสให้กับการสร้างสรรค์สิ่งใหม่ๆ ได้ทุกเมื่อและจะยังคงมีลักษณะดังกล่าวต่อๆ ไปอย่างไม่มีวันสิ้นสุด

- กริชนกพังกะ กาพย์ 41
- กลโคลงสักวา
- กลอนแปดจัดจังหวะใหม่
- กลอนแปดปฏิยุกต์
- กลอนพื้นบ้านครึ่งโคลงสี่สุภาพ
- กลอนร่ายยาว
- กลอนสามห้า
- กลอนหัวเดียว ของใหม่
- กล่อมพระพาย กาพย์ 39
- กาพย์เก้าสลับวรรค
- กาพย์ฉทุล 12
- กาพย์ฉบังฉบัด 20
- กาพย์ลดหลั่น 20
- กาพย์ห่อโคลง -โคลงห่อกาพย์
- กาเหว่ากู่ กาพย์ 10
- โกสุม กาพย์ 24
- ไก่แก้วขันขาน กาพย์ 11
- คชลีลาศ ฉันท์ 12
- คมเคียว กาพย์ 20
- คมแฝก ฉันท์ 40
- คลื่นกระทบฝั่ง กาพย์ 13
- ควายสะบัดหญ้า กาพย์ 10
- คันฝุ่น ฉันท์ 11
ฯลฯ