"สำนวน-โวหาร , สุภาษิต-คำพังเพย" จัดเป็นวัฒนธรรมทางภาษาของไทยอีกพวกหนึ่ง คำทั้งสี่พวกนี้แทบจะแยกความหมายหรือความแตกต่างกันไม่ออก เพราะต่างก็เป็นคำที่ไม่ยาวนัก และมักจะเป็นคำที่คล้องจองหรือไม่ก็เป็นคำที่จำง่าย นิยมนำมาพูดกัยเป็นเชิงกระทบกระเทียบเปรียบเปรย คือไม่กล่าวตรงๆ แต่อาศัยสิ่งแวดล้อมที่เป็นอยู่มาประยุกต์ให้เข้ากัน เป็นการแฝงแง่คิด จากการอ่านและพิจารณาถึงความหมายของ เราพอจะสังเกตได้ว่า สำนวน-โวหารและคำพังเพย จะเป็นคำที่กล่าวขึ้นมาลอยๆ ส่วนสุภาษิตจะมีคติสอนใจไว้ในคำที่กล่าวด้วย
   นอกจาก "สำนวน-โวหาร . สุภาษิต-คำพังเพย." แล้ว ภายในเล่มยังรวบรวม "คำอุปมาอุปไมย" ซึ่งเป็นคำที่ใช้เปรียบเทียบอีกพวกหนึ่งที่ควรรู้ รวมทั้ง "คำคล้องจอง" ซึ่งเป็นคำที่คนไทยนิยมพูดกันในชีวิตประจำวัน แมจะเป็นคำที่มุ่งแต่จะให้คล้องจองกัน มิได้มุ่งหมายไปในทางสอนสั่งหรือเปรียบเปรยมากนัก แต่ก็เป็นการแสดงให้เห็นว่าคนไทยเป็นคนเจ้าบทเจ้ากลอนเพียงใด และจัดเป็นวัฒนธรรมทางภาษาอีกพวกหนึ่งที่สมควรนำมารวบรวมไว้ด้วยกัน เพื่อเป็นการเปรียบเทียบลักษณะการใข้คำ และเป็นความรู้เกี่ยวกับภาษาไทยที่ควรอนุรักษ์ไว้คู่กับสังคมไทย และคนไทยตลอดไป

-สำนวน โวหาร สุภาษิต คำพังเพย เรียงลำดับตามตัวอักษร ก-อ
-คำอุปมาอุปไมย เรียงลำดับตามตัวอักษร ก-อ