ผู้คนต่างวิ่งหนีเอาชีวิตรอดกันอย่างจ้าละหวั่น ปะปนกับเสียงกรีดร้องของผู้ที่อาศัยอยู่ในตึกและพยายามตะเกียกตะกายตัวเองออกมาในยามที่ไร้แสงจากไฟฟ้าอย่างสิ้นเชิง มีเพียงแสงไฟลุกโชนอันร้อนแรงโพยพุ่ง ปนเสียงระเบิดออกมาจากตึกสูงพร้อมเปลวไฟแดงฉานปานกับไฟที่กำลังโหมลุกไหม้กองหญ้าขนาดใหญ่ เสียงระเบิดคละเคล้ากับเสียงไอแค่ก ๆออกมาจากตึกคูหาใดคูหาหนึ่งไม่เป็นที่แน่ชัด

    “แค่ก ๆๆๆ โจ๊ก แจ๊ค ลูกอยู่ที่ไหน แค่ก ๆๆๆ” ไม่มีเสียงตอบกลับใด ๆ...เสียงผู้คนกรีดร้องกันอย่างโหยหวน...รถพยาบาลต่างวิ่งรับ-ส่งผู้ป่วยกันอย่างวุ่นวาย “โจ๊ก...แจ๊ค ลูกแม่” เสียงของผู้หญิงวัยกลางคนตะโกนเรียกลูกของเธอทั้งสองคนและพยายามที่จะวิ่งกลับเข้าไปในตึกเพื่อหาลูกชายของเธอให้พบ แต่สามีของเธอก็พยายามที่จะฉุดรั้งเธอเอาไว้ “วิภา ๆ ใจเย็น ๆเจ้าหน้าที่กำลังช่วยลูกของเราอยู่นะ ลูกเราจะต้องไม่เป็นอะไร มีเจ้าหน้าที่ 3-4 คน เข้าไปช่วยแล้ว”   ชายผู้เป็นสามีพยายามที่จะเกลี้ยกล่อมให้ภรรยาของเขาใจเย็นที่จะรอคอยเจ้าหน้าที่กู้ภัยที่วิ่งใส่ชุดผจญเพลิงเข้าไปช่วย

    เพลิงสงบลงเมื่อใกล้เที่ยงคืน ตึกทั้งสิบคูหามีความเสียหายเกือบครึ่ง