ความผูกพันนั้นคือบ่อเกิดแห่งทุกข์โดยแท้ หากไม่มีความผูกพัน คนรอบตัวนางมากเท่าใดที่จะไม่ต้องทุกข์ อย่าง "อู๋เหมยซือไท่" ที่รักท่านปู่ อย่าง "เจียงหย่วนเฉา" ที่ปักใจในตัวนาง หรืออย่าง "เซ่าหมิงยวน" เอง ก็เพราะยึดติดกับความรู้สึกผิดต่อนางมากเกินไปจึงทุกข์ยิ่ง

    แต่นอกจากความผูกพัน ก็ยังมีความเกลียดชังที่ชวนให้เป็นบ่อเกิดแห่งทุกข์ด้วย เป็นต้นว่าเหมาซื่อที่ทำร้ายพี่ชายของนาง หรือเสิ่นซื่อที่ว่าร้ายบุตรชายซ้ำ ๆ แม้กระทั่ง "เซ่าซียวน" ที่รังเกียจพี่ชายว่าใจร้ายกับ "เฉียวเจา" ก็ยังเป็นความเกลียดชังเลย ทว่าระหว่างเฉียวเจาไม่มีทั้งความผูกพันและความเกลียดชังต่อเซ่าหมิงยวน แต่ชีวิตใหม่ของนางนี้กลับเกาะติดกับเขาจนแยกไม่ออกเสียแล้ว ขณะคนนอกมองเข้ามายังเห็นว่านางกับเขาตัวติดกันสวรรค์ อยากแยกจากใครเหตุใดจึงผลักไสเขาเข้ามาใกล้นางเช่นนี้ ถึงกับต้องมอบจุมพิตแรกทั้งที่ไม่ได้คิดรักเลยหรือนี่ ใช่ว่าสวรรค์จะโหดร้ายกับนางอีกคราแล้วหรือไม่?