มีคำวิจารณ์ว่า ปรมัตถธรรม หรืออภิธรรม เป็นความคิดทางปรัชญา ที่ไม่จำเป็นต่อการปฏิบัติให้บรรลุความหลุดพ้น คำตอบข้อเเรกก็คือปรมัตถธรรม ไม่ใช่การเก็งความจริงเเบบปรัชญา เเต่เป็นความรู้ที่มาจากการตรัสรู้ของพระพุทธเจ้า ดังนั้นการตู่เอาว่าเป็นปรัชญาจึงไม่ถูกต้อง ประการที่สอง ความรู้ทางปรมัตถธรรม คือ เรื่อง เจตสิก จิต รูป เเละนิพพาน นั้นเสนอเพื่อให้ทดสอบด้วยประสบการณ์โดยตรงของบุคคล ซึ่งนั้นก็คือสังเกตการณ์ซึ่งเป็นการปฏิบัติ ประการที่สาม สำหรับผู้ที่มุ่งจะให้พ้นทุกข์โดยตรง ไม่ต้องการเสียเวาลในการศึกษาเรื่องโลก เเละชีวิตให้ลึกซึ้งกว้างขวางย่อมอาจทำได้โดยอาศัยกัลยาณมิตร คือ ครู อาจารย์ ผู้เเนะนำเเนวทางประพฤติปฏิบัติได้ถูกต้อง คอยเอาใจใส่ควบคุมดูเเล สำหรับบุคคลประเภทนี้ อาจถือว่า อภิธรรม เป็นเรื่องส่วนเกินได้ เเต่อย่างไรก็ตาม โลก น่าจะต้องการผู้เสียสละเวลาเรียนรู้ให้เข้าใจลึกซึ้งกว้างขวาง ถูกต้องในเรื่องโลกของชีวิตด้วย เพื่อจะได้สามารถชี้นำเเนวทางที่ถูกต้องเเก่พหุชน