"องค์กรรมาปะ" กำลังมองโลกในแง่ดี และในขณะเดียวกันท่านก็กำลังเรียกร้องให้เราเปิดจิตและใจให้กว้างต่อความสัมพันธ์หลากหลายรูปแบบที่เรามีกับผู้อื่น ไม่ว่ากับคนในครอบครัว กับชุมชน ระบบสังคม หรือกับโลกของเรา เป็นเพราะท่านได้รับการฝึกฝนทางจิตวิญญาณมาอย่างลึกซึ้ง อีกทั้งมีความสนใจใคร่รู้และมีความรักให้กับโลกท่านจึงสามารถทำให้เราเข้าใจได้อย่างชัดเจนว่าการเป็นมนุษย์หมายถึงอะไร และเหตุใดจึงจำเป็นที่เราต้องเป็นห่วงเป็นใยความเป็นอยู่ของผู้อื่น ท่านชี้ให้เห็นว่าเราสามารถสร้างโลกใหม่ได้ด้วยความอุตสาหะ ด้วยการนำทรัพยากรที่เรามีอยู่แล้วอย่างล้นเหลือออกมาใช้ สิ่งนั้นก็คือหัวใจอันประเสริฐที่มนุษย์ทุกคนมีอยู่ภายในตัว

บทที่ 1 สิ่งที่เรามีเหมือนกัน
บทที่ 2 ชีวิตที่มีความหมาย: ไม่ว่าอะไรก็เกิดขึ้นได้
บทที่ 3 ความสัมพันธ์ที่ดี: วิธีปฏิบัติต่อผู้อื่น
บทที่ 4 อัตลักษณ์ทางเพศ: เป็นเรื่องของจิตทั้งสิ้น
บทที่ 5 บริโภคนิยมและความโลภ: ความรู้จักพอคือทรัพย์อันประเสิรฐสุด
บทที่ 6 การทำเพื่อสังคม: ใส่ใจอาทรทุกๆ คน
บทที่ 7 การพิทักษ์สิ่งแวดล้อม: ปลูกฝังความรู้สึกที่มีต่อโลกเสียใหม่
บทที่ 8 ความมั่นคงทางอาหาร: ยุติความหิวโหยและการทำร้ายกันและกัน
บทที่่ 9 การแก้ปัญหาความขัดแย้ง: ความโกรธคือตัวปัญหา
บทที่ 10 วิถีธรรม: ผสานชีวิตและธรรมะเข้าด้วยกัน
บทที่ 11 ความกรุณาที่ยั่งยืน: จงอยู่อย่างกล้าหาญและเป็นสุข
บทที่ 12 นำคำสอนไปปิบัติในชีวิตประจำวัน