"ช้างเบิ้ม" เป็นช้างตัวใหญ่เบ้อเริ่มเทิ่ม อยู่ในป่าตามลำพัง เนื้อตัวก็เลยสกปรกและเหม็นมาก วันหนึ่ง ช้างในป่าประชุมเห็นพ้องกันว่า ช้างเบิ้มโตแล้วควรส่งช้างเบิ้มเข้าไปทำงานในเมือง ช้างทั้งหลายจึงพาช้างเบิ้มไปอาบน้ำ ถูขี้ไคลจนเนื้อตัวสะอาด จากนั้น ช้างเบิ้มก็ออกเดินทางเข้าเมืองไป ทำงานที่ร้านขนม/ ปังกรอบ/ ร้านทำรองเท้า/ รงงานทำรถยนต์ ไม่ว่าช้างเบิ้มจะไปทำงานที่ไหนก็ทำออกมาขนาดใหญ่เบ้อเริ่มเทิ่มทุกอย่าง ช้างเบิ้มทั้งเศร้าทั้งเสียใจ หอบขนม จาน รองเท้า และเปียใน ใส่รถคันใหญ่ขับออกไป จนมาพบคุณแม่ลูกสิบสองกำลังวุ่นอยู่กับการซักเสื้อผ้าให้ลูกๆ คุณแม่ก็เลยขอให้ช้างเบิ้มช่วยเล่นกับลูกๆ ทั้งสิบสองคนของเธอ ช้างเบิ้มก็เลยนำข้าวของชิ้นใหญ่เบ้อเริ่มเทิ่มทั้งหลายที่ติดตัวมา นำมาเล่นกับเด็กๆ มีเด็กๆ มาเล่นด้วยมากขึ้นๆ ช้างเบิ้มก็เลยเปิดเป็นโรงเรียน "อนุบาลช้างเบิ้ม" เด็กๆ มีความสุขกับของเล่นชิ้นใหญ่ๆ เบ้อเริ่มเทิ่มเหล่านั้น ส่วนช้างเบิ้มเองก็มีความสุขที่ได้เล่นกับเด็กๆ