"พริ้ง" หญิงสาวท่าทางเรียบๆ เชยๆ เจ้าของแว่นตากรอบหนา ที่นั่งก้มหน้าก้มตาดื่มค็อกเทลเงียบๆ อยู่ในมุมมืดของผับน่าจะเป็นเหยื่อสวาทที่เหมาะสมสำหรับค่ำคืนนี้ของ... "แมตซ์ ไพน์" มหาเศรษฐีหนุ่มอารมณ์เปลี่ยว เพราะผู้หญิงสไตล์บรรณารักษ์สาวทึนทึกผู้เก็บกดอย่างนี้นี่แหละ ที่มักจะซ่อนความเร่าร้อนถึงใจเอาไว้ภายใต้เสื้อไหมพรมแขนยาวและกระโปรงจับจีบคลุมเข่าและจริงดังคาด...หญิงสาวไม่ได้มีทีท่าหวาดหวั่นเลยสักนิดเวลาที่มีหนุ่มหล่อแปลกหน้าเข้ามาพูดจาแทะโลม เสือร้ายนักล่าผู้หญิงอย่างเขาจึงไม่ลังเลที่จะตัดสินใจพาเธอปีนป่ายจากเตียงนอนไปจนถึงประตูสวรรค์ หากความจริงที่ค้นพบตอนรุ่งเช้าก็ทำเอาเขาต้องกุมขมับ เมื่อแม่บรรณารักษ์สาวรักสนุกคนเมื่อคืนกลับลุกขึ้นใส่เสื้อผ้าพลางเอ่ยเรียบๆว่า... "ฉันยังบริสุทธิ์นะ" 

    ไม่มีการร้องไห้ฟูมฟาย... ไม่มีทั้งการเรียกร้องให้รับผิดชอบ... แต่การเดินออกจากห้องนอนไปเงียบๆ ของเธอนั้นกลับทำให้หัวใจของนายพรานล่าสวาทกระตุกวูบไม่เป็นไร... เสียแล้วก็เสียกันไป ถือว่าสนุกกันทั้งสองฝ่าย ไม่มีใครรังแกใครส่วนเรื่องการรับผิดชอบน่ะหรือ พริ้งไม่ต้องการหรอก เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนจะเป็นการตกกระไดพลอยโจนหรือสัญชาตญาณความต้องการลึกๆ เธอเองยังไม่รู้เลยแต่สิ่งหนึ่งที่ปฏิเสธไม่ได้ก็คือ... ชีวิตของหญิงสาวต่อจากนี้ไปจะไม่มีวันเป็นเหมือนเดิมอีกเพราะผู้ชายอย่าง "แมตซ์ ไพน์" ... ถ้า "ไม่อยากให้เขารับผิดชอบ" เขาก็จะไม่ทู่ซี้ แต่เขาจะทำทุกวิถีทางเพื่อนำเธอกลับมา "เป็นฝ่ายรับผิดชอบเขาแทน!"