"เหมยหานเสวี่ย" ศิษย์พี่ใหญ่ของวังท่าเสวี่ยแห่งคุนหลุน หนุ่มหน้าขาวที่อาศัยรูปโฉมกินข้าว เขามีผมยาวสีทองอ่อน นัยน์ตาดุจหยกเขียวเครื่องหน้าลึกล้ำคมคาย สวมชุดไหมสีขาว หน้าผากประดับตุ้มรูปหยดวารี เหนือสาบเสื้อเห็นลำคอเรียวระหง ราวกับบุปผาที่ปักอยู่ในแจกันกระเบื้องเคลือบ เนื่องจากคุนหลุนอากาศหนาวเย็น นอกจากชุดขาวแล้วยังคลุมทับด้วยเสื้อขนจิ้งจอก ยิ่งขับเน้นให้ดูหรูหราสง่างาม คิ้วตาของเขาเปี่ยมด้วยกลิ่นอายของเกล็ดหิมะ ทั้งใสกระจ่างบริสุทธิ์ทั้งหยิ่งทะนง ว่ากันว่าคนผู้นี้ผีเข้าผีออก กระบวนท่าพิสดารยิ่งนัก วรยุทธ์พลิกแพลงเปลี่ยนแปลงไปมาเป็นประจำ ประเดี๋ยวก็จริงจังอย่างที่สุด ประเดี๋ยวก็เจ้าเล่ห์แสนกลจนชวนให้สับสน

    "เซวียเหมิง" รู้สึกว่าคนผู้นี้ท่าจะสติสตังไม่ดีจริง ๆ พบเจอเขากี่ครั้ง หากมิใช่อ่อนนุ่มนิ่มเหมือนสตรี ก็เย็นชาเหมือนก้อนหิน ครั้งก่อนเจอเขาที่สำนักหรูเฟิง เขายังพูดจาแฝงนัยเหน็บแนมตนอยู่เลย วันนี้กลับพลิกหน้า เหมือน "เจ้าตบแก้มซ้ายข้า ข้าหันแก้มขวาให้ตบอีก" เซวียเหมิงชักจะเหลืออดแล้ว แต่เหมยหานเสวี่ยแค่ยิ้มเล็กน้อย นิ้วมือเรียวขาวนิ้วหนึ่งแตะที่ริมฝีปาก ท่าทางเหมือนเดรัจฉานสวนเสื้อผ้า คนทรามในคราบผู้ดี เอ่ยยิ้มหัวเบา ๆ "เจ้านี่ช่างร้อนแรงนัก" 

- เป็นนิยายแนวเกิดใหม่ + เทพเซียน
- ติดอันดับ 3 ของ VIP Gold List และตอนนี้ทะยานขึ้นอันดับหนึ่งบนเว็บไซต์จิ้นเจียง
- เริ่มแรกพล็อตจะเหมือนตัวละครหลักแนวเกิดใหม่ทั่วไป แต่เมื่อเรื่องราวคืบหน้าและพล็อตเปิดเผย มันเต็มไปด้วยความบิดเบี้ยวที่ทำให้คนอ่านเหมือนเล่นโรลเลอร์
- ตัวละครหลักมีแรงจูงใจบางอย่างที่ทำให้เรามานั่งถามตัวเองว่า อะไรคือความยุติธรรมของโลกใบนี้ เป็นอีกเรื่องที่กำลังมาแรงในด้อมโม่เซียงถงซิ่ว (นักเขียนเรื่องปรมจารย์ลัทธิมาร) แฟนอินเตอร์
- มียอดคลิกในเว็บไซต์จิ้นเจียง 2,545,836,544 ครั้ง