ข้อความบนปกหลัง : “สวัสดีค่ะคุณชารีฟ...มาร์ราเคชยินดีต้อนรับ”
เมื่อได้เห็นดวงหน้าอันงดงามประกอบไปด้วยดวงตากลมโตสีน้ำตาลอ่อนใต้คิ้วโก่งเรียว จมูกโด่งได้รูปหากเชิดรั้น ริมฝีปากหยักบาง ในกรอบผมสีน้ำตาลเข้มเป็นเงายาวถึงกลางหลังนั้นชัดเจนแล้ว หัวใจของชายหนุ่มก็คล้ายกระตุกวูบ เครื่องหมายคำถามฉายชัดอยู่ในแววตา
“ฮะจิน่า”
หญิงสาวพยักหน้ารับ สีหน้ายังคงไม่ส่อความรู้สึกใดๆ “ค่ะ ฉันเอง คุณคงจะแปลกใจที่เห็นฉันเป็นคนมารับคุณที่นี่”
ชารีฟลอบผ่อนลมหายใจออกมาแผ่วเบาก่อนจะพยักหน้ารับ “ผมทราบว่าคุณประฮิมจะส่งคนมารับ แต่ไม่นึกว่าจะรบกวนลูกสาวของท่านให้ลำบาก”
“คุณไม่ต้องทำท่าหนักใจขนาดนั้นหรอกค่ะ ใช่ว่าฉันเต็มใจเสียเมื่อไหร่กัน” ฮะจิน่าตอบโดยไม่พยายามรักษาน้ำใจแต่อย่างใด เธอยักไหล่เล็กน้อย “พร้อมจะไปหรือยังคะ”
------------------------------------------------------------------------------
เพราะคนหนึ่งมีเจ้าของจับจองหัวใจ ส่วนอีกคนอยากเลือกเส้นทางด้วยตัวเอง
แผนการจับคู่ดูตัวของสองครอบครัวจึงล้มเหลวไม่เป็นท่า
สองปีต่อมา ‘ฮะจิน่า’ สาวโมร็อกกันก็ถูกครอบครัวจัดฉาก
ให้ร่วมเดินทางท่องเมืองไปกับ ‘ชารีฟ’ หนุ่มลูกครึ่งหน้าตายอีกครั้งด้วยเหตุผลทางธุรกิจ
เมื่อได้มาพบกัน คนเย็นชาก็ยังคงไม่ต่างไปจากเดิมแม้แต่น้อยหน้าที่ที่ค้ำคอและคำพูดที่รับปากไปแล้ว
ก็ทำให้หญิงสาวไม่อาจปฏิเสธได้...
จากความจำใจที่ต้องอยู่เคียงข้าง สู่ความหวั่นไหวที่เกิดจากความชิดใกล้

แต่ต่อให้เธอไม่อยากจะแยแสเขาสักเท่าไหร่ ทว่าด้วย
แล้วคนที่เคยตั้งแง่จะทำเช่นไร เมื่อแค่เห็นเขายิ้มให้ หัวใจของเธอก็สั่นคลอน?!