ความงามจากภายนอกของมนุษย์ล้วนเป็น "สิ่งสมมติ" หรือ "ภาพมายา" ดั่งสองพี่น้องราชสกุล "นรวีร์" ม.ร.ว.เดชาธร นรวีร์ ที่หลง "รูปทอง" ภายนอกของตนเองที่ฉาบไว้ด้วยเล่ห์เหลี่ยมและไฟแค้น สร้างเปลือกภายนอกให้ดูงดงามในสายตาของที่พบเห็น โดยไม่มีใครรับรู้ว่า "ภายใน" รูปงามนั้นแตกต่างจาก "ภายนอก" อย่างสิ้นเชิง ส่วน "ม.ร.ว.พชรดนัย นรวีร์" แม้จะมี "รูปทอง" ที่ผ่านการตกแต่งกระทำทางการแพทย์ด้วยถูกศัลยกรรมใบหน้าให้งดงาม แต่ก็มิได้โดดเด่นไปกว่าความงดงามจากภายในของเขาเอง.. โดยเฉพาะกับคนที่พบเห็น และได้รู้จักกับเขา หากแต่เขากับพี่ชายร่วมบิดาไม่สามารถจะร่วมวงศ์ไพบูลย์กันได้เลย พี่ชายที่มีแต่ความแค้นที่จะต้องชดใช้ "เลือด" ที่ล้างด้วย "เลือด" แม้ว่าจะมาจาก "เลือดข้น" เดียวกัน แต่ความเป็น "คน" ได้ "จาง" หายจนแทบจะหาไม่พบ การห้ำหั่นจึงเกิดขึ้นด้วยเล่ห์เหลี่ยมและไฟแค้นที่ต่าง "สุมขอน" ในกันและกัน และนั่นคือ "ชีวิตหนึ่งจะต้องดับสูญ...ชีวิตหนึ่งต้องแลกด้วยเลือดและน้ำตา.." 

- นิยายเรื่องนี้ได้เคยลงตีพิมพ์ในนิตยสารขวัญเรือน รายปักษ์ แต่ไม่จบเรื่องด้วยเหตุนิตยสารขวัญเรือนได้ปิดตัวลงก่อน
- ผู้ที่ติดตามอ่านก็รอว่าเมื่อไหร่จะมีการพิมพ์รวมเล่ม บัดนี้ สนพ.แสงดาว ได้ทำตามกระแสเรียกร้องของนักอ่านแล้ว
- "วราภา" ต้องการชี้ให้เห็นถึง "เนื้อใน" มากกว่า "เปลือก" ภายนอกของมนุษย์ทุกวันนี้ที่มัวแต่ "หลง" ในสิ่งที่ห่อหุ้มอันฉาบไปด้วยสิ่งสวยงาม เป็นสิ่งที่มนุษย์ทุกคนปรารถนา และอาจจะยอมกระทำทุกสิ่งทุกอย่าง เพื่อให้ได้ครอบครอง โดยบางครั้งขาดจิตสำนึกแห่งความถูกต้อง โดยยอมทำผิดต่อ "ศีลธรรมและคุณธรรมแห่งความดี" ทั้งปวง ในโลกแห่งยุคไร้พรมแดนนี้ ผู้คนต่างตื่นตัวไปกับสิ่งเร้าทางวัตถุด้วยกันทั้งสิ้น แต่ทางจิตใจนั้นกลับหย่อนยานลงไปทุกขณะ โดยเฉพาะด้านศีลธรรมจรรยากลับเสื่อมถอย