ปัญหาใหญ่ของนักศึกษาปริญญาเอก คือ การคิดหาหัวข้อวิทยานิพนธ์ และเมื่อหาหัวข้อได้แล้ว ก็ยังต้องทำการวิจัย ค้นคว้า และเขียน โดยทั่วไปแล้วขั้นตอนนี้ใช้เวลามาก บางคนใช้เวลาจนหมดถึง 6 ปี เนื่องจากนักศึกษาส่วนใหญ่อ่านตำราภาษาอังกฤษน้อย และการเขียนบางส่วนก็ไม่จำเป็นต้องเขียนรายงาน จึงขาดประสบการณ์ในการทำวิทยานิพนธ์ การทำวิทยานิพนธ์มีสองด้าน ด้านหนึ่งเป็นเนื้อหาสาระซึ่งได้จากการทำวิจัย ไม่ว่าจะเป็นเชิงปริมาณ หรือเชิงคุณภาพ อีกด้านหนึ่งเป็นเทคนิคของการจัดลำดับความคิด การอ้างอิงว่าจะใช้ระบบอะไร บางครั้งการตรวจสอบความถูกต้องทางเทคนิคก็ใช้เวลานานมาก ดังนั้น ผู้ทำวิทยานิพนธ์จึงต้องเอาใจใส่การเสนอเรื่องทางด้านเทคนิคด้วย แม้ว่างานเหล่านี้จะมีอาจารย์ที่ปรึกษาช่วย แต่ความรับผิดชอบขั้นสุดท้ายก็ย่อมเป็นของผู้เขียนวิทยานิพนธ์เอง และจะต้องมีการเรียนรู้

    เป็นที่น่ายินดีว่ามีผู้เขียนตำราแนะนำการทำวิทยานิพนธ์ให้ถูกต้องสมบูรณ์แบบ และรวมไปถึงการเขียนรายงายการวิจัยด้วย หนังสือ "เคล็ดลับการเขียนรายงานวิจัยและวิทยานิพนธ์" ของ "อาจารย์สิทธิ์ ธีรสรณ์" ซึ่งจะช่วยนักศึกษาและผู้ทำวิจัยได้มาก เคล็ดลับเหล่านี้อาจเรียกได้ว่าเป็นเทคนิคของการเขียนวิทยานิพนธ์ ตั้งแต่การใช้วลี การเลือกใช้คำ การลำดับคำ การใช้ตัวอักษรย่อ ไปจนถึงรูปแบบของชื่องานวิจัย เนื่องจากวิทยานิพนธ์ส่วนใหญ่ต้องอาศัยการวิจัย จึงมีการอธิบายกับการตั้งประเด็น การตั้งสมมุติฐาน ประเภทของสมมุติฐาน การวางกรอบแนวคิด และกรอบทฤษฎี การระบุตัวแปร โดยมีตัวอย่างประกอบอย่างชัดเจน นอกจากนั้นยังมีการอธิบายถึงระเบียบวิธีการวิจัย การสร้างเครื่องมือการวิจัย ตลอดจนการเก็บข้อมูลอีกด้วย

บทที่ 1 รายงานวิจัย
บทที่ 2 ชื่องานวิจัย
บทที่ 3 รายงานวิจัย : ส่วนต้น
บทที่ 4 บทนำ : ส่วนต้น
บทที่ 5 บทนำ : กรอบแนวคิด
บทที่ 6 บทนำ : ส่วนท้าย
บทที่ 7 การทบทวนวรรณกรรม
บทที่ 8 ระเบียบวิธีวิจัย
บทที่ 9 ผลการวิจัย (1)
บทที่ 10 ผลการวิจัย (2)
บทที่ 11 ตารางและภาพ
บทที่ 12 สรุป อภิปรายผล และข้อเสนอแนะ