เรื่องเล่าที่ดำเนินไปอย่างเรียบง่าย การบรรยาย พรรณนาถึงฉากแวดล้อมไปด้วยคงามอลังการ การนำเอาสรรคสัตว์และธรรมชาติมาเติมแต่งความมีชีวิตการถ่ายทอดความรู้สึกนึกคิด ความเป็นไปในโลกมนุษย์ และหลักอภิปรัชญาผ่านการนำเสนอของตัวละคร
จิตใจที่ดีงามของ เจ้าชายแสนสุข ที่เป็นเพียงรูปปั้นเมื่อนำไปเทียบกับมนุษย์ผู้มีเลือดเนื้อแต่ไร้จิตใจ รวมทั้งความมีใจเอื้อเฟื้อ มิเพิกเฉยต่อความทุกข์ของผู้อื่น ของนกนางแอ่นที่สละชีพเพื่อการทำดี
ยักษ์ผู้ไร้น้ำใจ สุดท้ายเมื่อค้นพบความสุขที่แท้จริงว่ามีใช่อยู่ที่สมบัติมากมาย
จรวดผู้โอหัง ถือดีคิดว่าตัวเองเหนือกว่าผู้อื่นต้องประสบกับความพินาศของชีวิต
นกไนติงเกลและชาวประมง ที่ยอมสละชีวิตเพื่อรักแท้
คนแคระผู้อัปลักษณ์ต้องค้นพบสัจธรรมแห่งชีวิตซึ่งแลกมาด้วยความเจ็บปวดจนหัวใจแตกสลาย
มิตรภาพที่เราคิดว่าบริสุทธิ์ บางทีอาจเป็นเพราะการมองที่ผิดพลาดของเราและแง่คิดศีลธรรม ความจริงแท้ของชีวิตและโลก ความสนุกระคนความเศร้าที่แฝงอยู่อย่างเงียบๆ ของเนื้อเรื่อง เหมือนเป็นการบอกว่าชีวิตที่แท้จริงนั้นมีทั้งความสุข เศร้า หรรษา และโศกนาฏกรรม

- บอกกล่าว
- ประวัติผู้เขียน
- ชุด เจ้าชายแสนสุข
- ชุด บ้านผลทับทิม

ออสการ์ ฟิงกาล โอ'ฟลาเฮอตี วิลล์สฺ ไวล์ด เกิดในปี พ.ศ.2397 ที่
ดับบลิน บิดาของเขา เซอร์ วิลเลียม เป็นศัลยแพทย์ที่มีชื่อเสียง มารดาของเขาคือ นักอักษรศาสตร์ ซึ่งเป็นนักเขียนที่รู้จักกันดีในนามปากกา
"สเปรันซา" เขาได้รับการศึกษาครั้งแรกที่วิทยาลัย ไตรนิตี ในดับบลิน ก่อนที่จะไปศึกษาต่อที่วิทยาลัยแมกดาเลน ออกซ์ฟอร์ด ไวล์ด พิสูจน์ความสามารถโดยการได้รับทุนเรียนดีชนะเลิศรางวัลนิวดิเกตจากกลอนชื่อ "ราเวนนา" ของเขา ขณะอยู่ที่ออกซ์ฟอร์ด ความหรูหราของเขาก็ปรากฏและความโดดเด่นก็ได้รับการสนับสนุนจากผู้คนที่ชื่นชมในลัทธิว่าด้วยความงามอันเป็นรากฐานของสิ่งทั้งหลายศิลปะเพื่อศิลปะได้รับความสนใจเป็นอย่างยิ่ง และก็มีผู้ที่ไม่ชอบอยู่มาก ด้วยความสามารถ ความปราดเปรื่อง เสน่ห์ และสัญชาตญาณที่มีต่อชุมชนของเขาไวล์ด จึงกลายเป็นชื่อคุ้นเคยกันดีในแวดวงวรรณกรรม มากพอๆ กับทักษะในการใช้บทสนทนาในงานเขียนของเขา งานชุดแรกของเขาก็คือ โคลงบทกลอน(Poems) โพเอม ตีพิมพ์เมื่อ พ.ศ.2424 ไม่นานก่อนที่เขาจะเดินสายไปบรรยายในอเมริกาเหนือเป็นเวลา 1 ปี การมาที่นิวยอร์ก ไวล์ด ได้พูดว่า "ผมไม่มีอะไรจะประกาศ นอกเสียจากอัจฉริยภาพของผม"
ใน พ.ศ.2427 ไวล์ด แต่งงานกับ คอนสตันซ์ ลอยด์ เขาพิมพ์หนังสือสำหรับเด็กออกมาหลายเล่ม ซึ่งเดิมทีแล้วตั้งใจเขียนให้ลูกชายของเขาเอง คือเรื่อง อาชญากรรมของลอร์ด อาร์เธอร์ ซาวิล ออกมาก่อน ภาพเขียนของ ดอเรียน เกรย์นวนิยายเพียงเรื่องเดียวของเขา
หลังจากพ.ศ.2433 เขาพยายามความสำเร็จไปสู่เวทีด้วยความสามารถด้านการเขียนเรื่องขบขัน พัดของคุณหญิงวินเดอร์เมอร์ สตรีที่โลกลืม สามีในฝัน และผลงานชิ้นเยี่ยมของเขาความสำคัญแห่งการเป็น เอิร์นเนสต์ บทละครชิ้นสุดท้ายของไวล์ด เรื่อง ซาโลเม ซึ่งเขียนในฝรั่งเศส ไม่ได้รับการอนุญาตให้เปิดแสดงในลอนดอน แต่ภายหลังก็ได้รับการปรับเป็นบทสำหรับอุปรากร โดย ริชาร์ด สเตราส์ แปลโดยเพื่อนสนิทของไวล์ดชื่อ ลอร์ด อัลเฟรด ดักลาส (โบซี) และได้เผยแพร่ต่อสาธารณชนในอังกฤษ
บิดาของดักลาส มาควิส แห่ง ควีนส์บิวรี ไม่พอใจอย่างยิ่งกับมิตรภาพระหว่างบุตรชายของท่านกับนักเขียนบทนามกระฉ่อน และหลังจากที่ท่านทำการสบประมาทไวล์ด ต่อสาธารณชน การวิวาทเป็นผลให้ในที่สุดก็นำไปสู่การดำเนินคดีกับไวล์ด เขาถูกตัดสินลงโทษด้วยข้อหารักร่วมเพศ
เขาถูกระวางโทษจำคุกเป็นเวลา 2 ปี และใช้แรงงานอย่างหนัก สิ่งที่เหลือไว้ให้เขาคือ การสิ้นเนื้อประดาตัว และความอ่อนแอ หลังได้รับการปลดปล่อย เพื่อนผู้อารีได้ทำการช่วยเหลือให้เขาได้ไปพักอยู่ในฝรั่งเศส เปลี่ยนชื่อเป็น เซบาสเตียน เมลมอต และเขียนกลอนชิ้นที่มีชื่อเสียงที่สุดของเขาเรื่อง โคลงแห่งการจองจำการอ่าน ไวล์ด เสียชีวิตขณะอยู่ที่ฝรั่งเศส ในพ.ศ.2443 จดหมายที่เขาเขียนถึง เซอร์ อัลเฟรด ขณะที่อยู่ในคุก ตีพิมพ์ใน พ.ศ.2448 ภายใต้ชื่อ เดอ โปรฟันดี