ลีแอนน่าวางกากาแฟกับถ้วยลงบนถาด พร้อมด้วยบิสกิตอัลมอนด์ชิ้นเล็กๆ 2 ชิ้น ซึ่งเป็นของโปรดของริคคาโด เธอเคยเรียนวิธีทำบิสกิตนี้จากตำราอาหารอิตาเลี่ยนที่เขาเคยซื้อเป็นของขวัญในเทศกาลคริสต์มาสคราวหนึ่ง
จากนั้นเธอตรวจดูรูปโฉมกับกระจกเงาในครัว เหมือนที่ลูกจ้างพึงกระทำก่อนไปพบนายจ้าง...ต่อให้ทั้งคู่ไม่เผอิญอยู่บ้านเดียวกัน อย่างที่ลีแอนน่าอยู่บ้านเดียวกับเขาก็ตาม
...ลีแอนน่าจ้องมองเขา เรียวปากช้ำบวมจากจูบกำลังสั่นระริก เธอกำลังพยายามอ่านแววอันตรายดิบเถื่อนในดวงตาคล้ำเข้มเป็นประกาย แต่อ่านไม่ออก
“ทำไม...ทำไมคุณทำยังงี้คะ” เธอกระซิบถาม
             นั่นสิ ทำไมล่ะ เพื่อลงโทษในความผิดที่ลีแอนน่ากำลังทำให้เขาต้องการเธอ ในขณะที่ตัวเธออยู่เหนือข้อตกลงทดแทนบุญคุณใช่ไหม หรือเป็นเพราะเธอเปลี่ยนจากคนดูแลบ้าน มาอยู่ในฐานะแม่บ้านส่วนตัวได้ดีเกินไป หรือบางทีอาจเป็นเพราะนานจนเขาจำไม่ได้แล้วว่าเคยต้องการจูบผู้หญิงมากขนาดนี้