...นี่มันอะไรกันเนี่ย! กะอีแค่ฉัน... "แพรวา" สาวน้อยหน้าใส (ไม่ไร้สติ!) ตั้งใจจะเข้าไปต่อว่าพวกที่อยู่ข้างบ้านของ "น้ำตาล" เพื่อนรักของฉัน ว่าให้เปิดวิทยุเสียงเบาๆ หน่อย จะได้ไม่รบกวนเพื่อนบ้าน กลับกลายเป็นว่าฉันกับน้ำตาลต้องเข้าไปปฐมพยาบาล "เดียว" หนึ่งในสมาชิกของบ้านหลังนั้น (ซึ่งมีทั้งหนุ่มๆ หน้าตาดีและหนุ่มๆ หน้าตาโหด) กำลังนอนป่วยอย่างไม่ได้สติ และที่สำคัญ...หลังจากวันนั้นเดียวก็เดินมาบอกกับฉันว่า "ฉันชอบเธอ...ชอบเธอจริงๆ นะ" แต่นั่นก็ไม่น่าขนลุกเท่ากับที่ว่า "ความรู้สึกของฉันที่มีให้เธอมันมากมาย มากมายไม่มีวันหมดเหมือนกับกองขยะพวกนี้ไงล่ะ" ใช่แล้ว...เขาสารภาพรักฉันขณะที่เราสองคนนั่งอยู่ข้างๆ กองขยะสุดเหม็น!! เฮ้อ...ช่างน่ารันทดสิ้นดี แล้วอย่างนี้ความรักของฉันจะไปรอดไหมเนี่ย เพราะแม่และน้องชายของฉันก็ไม่ชอบขี้หน้าเดียวเอาซะเลย ทำให้ฉันเก็บมาคิดจนปวดหัวมากขึ้นทุกวัน-ทุกวัน...ไม่ได้รู้เลยว่าอาการนี้กำลังจะทำให้ฉันต้องพรากจากเดียวในที่สุด อ๊ายยยย...ไม่นะ...อย่าให้เราต้องจากกันเลย...ได้โปรด!!!...(จากปกหลัง)