“เจ้ายังกล้าเอ่ยชื่อข้าออกมา ทั้งที่กำลังจะหมั้นหมายกับชายอื่นงั้นรึ”
   
      “ท่านชีค!” วาลิกาหันไปมอง แล้วรีบลุกขึ้นและเดินหนี แต่ชีคจาฟาร์กลับไปรั้งเธอเอาไว้
   
    “ปล่อยนะ! ไปให้พ้น” วาลิกาพยายามผลักเขาออกห่าง พร้อมกับฟาดฝ่ามือเข้าไปที่หน้าคร้ามเข้มนั้นอย่างไม่คิดจะออมแรง

    “กล้าดียังไงมาตบข้า!” ชีคจาฟาร์ตวาดใส่เธอ พลางผลักร่างบางอย่างแรงจนเธอตกน้ำไป เท่านั้นยังไม่พอเขายัง
กระโจนตามลงไปในน้ำเพื่อกระชากตัวเธอไว้

    “หม่อมฉันกล้าได้มากกว่านี้แน่ ถ้าท่านชีคยังไม่เลิกวุ่นวายกันแบบนี้” วาลิกาพยายามพาตัวเองออกห่างจากอีกฝ่าย แต่ดูเหมือนว่าชีคจาฟาร์จะไม่ยอมง่ายๆ เพราะไม่เพียงเขาจะไม่ยอมปล่อย ยังใช้มือกระชากชุดเดรส จนแถบกระดุมด้านหน้าปริออก พร้อมกันนั้นยังซุกไซ้ไปตามลำคอขาวเนียน เรื่อยมาจนถึงการบดขยี้จุมพิตลงบนริมฝีปากสวยของคนที่แสนจะถือดีด้วยความรุนแรง

    “อื้อ..” วาลิกาถูกจูบจนเจ็บระบมไปหมด   หญิงสาวจึงร้องไห้ออกมาอย่างเงียบๆ เสียใจอย่างเหลือล้นที่อีกฝ่ายทำกิริยาเช่นนี้กับเธอ เขาทำราวกับเธอเป็นผู้หญิงขายบริการ ที่เมื่อมีความต้องการเมื่อไหร่ก็พร้อมที่จะมาหาความสุขได้ทุกเมื่อ

    “ร้องทำไม แค่จะมีผัวใหม่อีกคน ถึงกับต้องเล่นบทนางเอกเจ้าน้ำตาเรียกคะแนนเลยหรือไง”

    ”หม่อมฉันจะเปลี่ยนสามีอีกกี่คน หรือเรียกคะแนนจากใครมันก็ไม่เกี่ยวกับใครหน้าไหนทั้งนั้น” วาลิกาตอกกลับ พร้อมแกล้งยิ้มยั่วยวน “ที่ท่านชีคตามมาตอแยกันแบบนี้ คงยังอาลัยอาวรณ์หม่อมฉันอยู่ใช่มั้ยเพคะ”

    วาลิกาไม่คาดคิดว่า การที่เธอยอมทอดกายให้เขาเพราะความรัก จะไม่อาจเปลี่ยนหัวใจที่แสนเย็นชาของเขาได้ แล้วเธอจะต้องทุ่มเทและเผชิญปัญหาอีกมากมายเท่าไหร่ หรือต้องใช้รักแลกรักอีกมากแค่ไหน เธอถึงจะได้รับเกียรติเพียงพอที่จะเป็นชายาของเขาอย่างเต็มภาคภูมิ