"เรียนรู้จากแผนที่เพื่อรู้จักท้องถิ่น" การไม่รู้จักแผนที่และอ่านแผนที่ไม่เป็นในทุกวันนี้ นับเป็นความล้าหลังทาง วัฒนธรรม [Culture lag] อย่างยิ่งของประเทศไทยที่มักอ้างตนว่าทันสมัยเป็นสมัยใหม่ บรรดานักวิชาการห่าง แผนที่และภาพถ่ายที่ทำงานอยู่ตามสถาบันที่เกี่ยวข้องก็ยังมองเห็นการใช้แผนที่และภาพถ่ายในลักษณะเป็น ข้อมูลและข้อเท็จจริงมากกว่าเป็นเพียงเครื่องมือ ดังเห็นได้จากการใช้แผนการดำเนินโครงการเพื่อการพัฒนา ต่างๆ ที่เป็นโครงการของความเป็นไปได้ [Feasibility study] และโครงการศึกษาผลกระทบ [EIA] ที่มักทำให้ เกิดความขัดแย้งกับผู้คนในท้องถิ่นในเรื่องคุกคามสภาพแวดล้อมทรัพยากรธรรมและการละเมิดสิทธิมนุษยชน ของคนท้องถิ่นเป็นประจำ
ในปัจจุบันบรรดาแผนที่ ภาพถ่ายทางอากาศและอะไรต่างๆ นานาในเรื่อง Remote sensing ที่มี ลักษณะเป็นเพียงเครื่องมือเหล่านี้ ไม่ควรที่ทางราชการเห็นว่าเป็นของต้องห้าม ไม่น่าจะเป็นสิ่งที่ผูกขาดโดยฝ่าย รัฐและราชการอีกต่อไป ควรเปิดโอกาสและส่งเสริมอย่างเต็มที่ ให้คนทั่วไปได้รู้ได้ใช้โดยเฉพาะฝึกเด็กและ เยาวชนให้ได้เรียนรู้เพื่อนำไปสู่การศึกษาค้นคว้าและรับรู้ข้อมูลอันเป็นข้อเท็จจริงด้วยตนเอง