ผมเป็นหนูโรงเรียนครับ หนูโรงเรียนต่างจากหนูทั่วไปยังไงน่ะเหรอ ต่างสิ ต่างมากด้วย ผมอาศัยอยู่บนฟ้าเพดานห้องเรียน และเรียนหนังสือไปพร้อมเด็กๆ ผมพูดภาษามนุษย์ได้ แถมยังเขียนหนังสือและเดินสองขาเหมือนมนุษย์ด้วยนะ ปกติผมไม่ออกมาให้ใครเห็นตัวหรอก แต่ผมมีเรื่องสนุกๆ ที่หนูโรงเรียนตัวอื่นๆ เล่าต่อกันมามากมายและผมก็เป็นหนูโรงเรียนตัวสุดท้ายแล้ว เลยอยากจะเล่าเรื่องเหล่านี้ให้ใครสักคนฟัง คุณสนใจไหมล่ะ ผมจะเล่าให้ฟัง

- จุดเริ่มต้น
- สะอึก..เรื่องเล่าของหนูประถมหนึ่ง..
- อะไรอยู่ในมือเอ่ย..เรื่องเล่าของหนูห้องยาม..
- เรือดำน้ำสีแดง..เรื่องเล่าของหนูประถมสอง..
- เกลียดคนช่างพูดที่สุด .. เรื่องเล่าของหนูสนามกีฬา..
- โรงเรียนน่ากลัว ...บทเพลงของหนูห้องดนตรี..
- หยุดคาบวิชาหลังเลิกเรียน
- รู น้ำตา...เรื่องเล่าของหนูประถมสาม...
- แมวสีแห่งห้องศิลปะ...เรื่องเล่าของหนูห้องศิลปะ..
- แล้วหิมะก็เริ่มโปรยปราย...เรื่องเล่าของหนูประถมสี่...
ฯลฯ

เรื่องเล่าจากหนูโรงเรียน ที่อยู่ในมือนี้เป็นอีกหนึ่งผลงานของโอคะดะจุน นักเขียนเรื่องเยาวชนที่นักอ่านทั้งชาวไทยและชาวญี่ปุ่นชื่นชอบและประทับใจผลงานที่สุดคนหนึ่ ไม่ว่าจะเป็น โคะโสะอาโดะ ป่านี้นั้นโน้นไหน เทวดาที่โหล่ และซันจิ ตุ่นจอมพลัง เพราะทุกเรื่องของโอคะดะ จุน ล้วนแล้วแต่อบอุ่นและอ่อนโยน
คราวนี้ก็เช่นกัน โอคะดะ จุนพาเราไปรู้จักกับตัวละครที่น่ารักอย่างหนูโรงเรียนนักเล่าเรื่อง และคุณครูศิลปะผู้อ่อนโยน หลังจากที่ทั้งคู่ได้พบกัน หนูประหลาดพูดได้ก็เล่าความลับของหนูโรงเรียนที่สืบทอดกันมาหลายรุ่นให้ฟัง ก่อนจะนัดพบครูศิลปะทุกวันจันทร์หลังเลิกเรียน เพื่อถ่ายทอดเรื่องราวแสนสนุกที่เคยได้ฟังมาจากหนูนักเล่าเรื่องรุ่นก่อนๆ ในฐานะหนูโรงเรียนตัวสุดท้าย