"อาร์เธอร์ โคนัน ดอยล์" เขียนให้เชอร์ล็อค โฮล์มส์เสียชีวิตในเรื่องสั้น "ปัญหาสุดท้าย" ลงพิมพ์ในนิตยสาร สแตรนด์ ฉบับเดือนธันวาคม 1893 หลังจากนั้นผ่านไปหลายปี ในที่สุดโคนัน ดอยล์ก็ยอมเขียนประพฤติการณ์ก่อนโฮล์มส์จะเสียชีวิตออกมาเป็นนวนิยาย "หมาพิฆาตตระกูลบ๊าสเกอร์วิลล์" ทยอยลงเป็นตอนๆ ใน สแตรนด์ ตั้งแต่เดือนสิงหาคม 1901 คำถามมีอยู่ว่า ในช่วงเกือบหนึ่งทศวรรษที่โคนัน ดอยล์ว่างเว้นจากการเขียนบุพคัมภีร์เชอร์ล็อค โฮล์มส์นั้น เขาเขียนนิยายสืบสวนบ้างหรือไม่? คำตอบที่จับต้องได้ก็คือรวมเรื่องสั้นรหัสคดีชุด "เรื่องเล่าหน้าเตาผิง" นี่เอง

    เรื่องเล่าหน้าเตาผิง เป็นผลงานของนักเขียนผู้ประสบความสำเร็จ ที่ต้องการยกระดับวรรณกรรมรหัสคดีเชิงพาณิชย์ขึ้นสู่ประณีตศิลป์ เขารู้ถ่องแท้ถึงวิธีสร้างฉากและบรรยากาศ วิธีสร้างบุคลิกตัวละคร วิธีสร้างความตื่นเต้นเร้าใจ ทำให้ผู้อ่านเต็มอิ่มทั้งด้านปัญญาและอารมณ์ หลายเรื่องในเล่มนี้ อาทิ แมวป่าบราซิล ด่วนพิเศษเหตุพิบัติ หรือศพลึกลับกับนาฬิกา เขียนได้ดีกว่าเรื่องสั้นบุพคัมภีร์บางเรื่องด้วยซ้ำ!...(จากบกหลัง)

- นักล่าแมลงปีกแข็ง
- ศพลึกลับกับนาฬิกา
- ด่วนพิเศษเหตุพิบัติ
- ห้องปิดผนึก
- หมอผิวสี
- เรื่องของพ่อค้าขาเสีย
- แมวป่าบราซิล
- อนุสรณ์หีบลงรัก
- ทับทรวงปุโรหิต
- ฎีกาชี้ชะตา
- ครูผู้ช่วยแห่งลีเฮ้าส์
- ผีโรงถัง