ผลงานชิ้นสำคัญของ "ภิญญพันธุ์ พจนะลาวัณย์" นักวิชาการที่ศึกษาประวัติศาสตร์ ตีแผ่อำนาจไม่ชอบธรรมและความไม่เท่าเทียมกันในสังคม ตีแผ่เบื้องหน้า เบื้องหลัง และหลักโครงสร้างการศึกษาไทย หาคำตอบที่มาที่ไปของเรื่องเหล่านี้

- การลงโทษนักเรียนเกินกว่าเหตุ
- การเฆี่ยนตีที่ยังมีให้เห็น
- ระเบียบสถาบันใหญ่กว่ารัฐธรรมนูญ
- ระเบียบวินัยบนเรือนร่างที่เข้มงวด
- การละเมิดสิทธิเสรีภาพนักเรียนที่กลายเป็นเรื่องปกติ
- ระบบอุปถัมภ์ในโรงเรียน
    ฯลฯ

    หนังสือเล่มนี้แสดงให้เห็นว่า พลังความเปลี่ยนแปลงที่ส่งผลให้เกิดความรุนแรงเชิงวัฒนธรรม มาจากการรวมศูนย์อำนาจของรัฐที่มีฐานสำคัญมาจาก "การรัฐประหาร" ที่มีบทบาทในสังคมการเมืองไทยตั้งแต่ปี 2490 เป็นต้นมา ผลพวงดังกล่าวทำให้ระบบการศึกษาและกลไกลสนับสนุนอยู่ภายใต้ความเปลี่ยนผ่านสู่ยุคต่าง ๆ ความรุนแรงที่หนังสือเล่มนี้ให้ความสำคัญอย่างยิ่งคือ ผลพวงจากการรวมศูนย์อำนาจการจัดการศึกษาของไทย ที่สะท้อนจากโครงสร้างอำนาจนิยมทางการเมืองที่ตกอยู่ภายใต้การบริหารของรัฐบาลเผด็จการและระบบราชการมายาวนาน ซึ่งบางเครือข่ายธำรงอำนาจทางการเมืองและจัดทรัพยากรอยู่ในมือได้ เช่น กลุ่มทุนผู้ใกล้ชิดกับรัฐหรือเครือข่ายผู้ผลิตความรู้ กล่าวได้ว่า ไม่ว่าจะอยู่ในรัฐบาลแบบใด พวกเขาก็มีอำนาจต่อรองได้เสมอและยิ่งทวีความสำคัญและมีอำนาจมากยิ่งขึ้นในช่วงรัฐประหารและการรวมศูนย์อำนาจอย่างเข้มข้น ที่สำคัญการศึกษาเช่นนี้ควรเป็นการศึกษาเชิงประวัติศาสตร์ที่ทำให้เห็นช่วงเวลายาวนานที่มีการก่อร่าง สานต่อ กระทั่งปรับเปลี่ยนโครงสร้างและกระบวนการรวมศูนย์อำนาจทางการศึกษาในสังคมไทย

บทที่ 1 บทนำ
บทที่ 2 การศึกษารวมศูนย์ของไทยหลังรัฐประหาร 2490 จนถึงรัฐประหาร 2500 (พ.ศ. 2490-2500)
บทที่ 3 การศึกษารวมศูนย์ของไทยในห้วงสงครามเย็น (พ.ศ. 2500-2525)
บทที่ 4 การศึกษาไทยยุคเศรษฐกิจฟองสบู่กับตลาดการศึกษาที่ขยายตัว (พ.ศ. 2525-2540)
บทที่ 5 การศึกษาไทยกับฉันทามติหลังวิกฤตเศรษฐกิจ 2540 (พ.ศ. 2540-2549)
บทที่ 6 การศึกษาไทยหลังรัฐประหาร และฉันทามติที่ขาดการมีส่วนร่วม (พ.ศ. 2549-2562)
บทที่ 7 บทสรุป