“กรี๊ด….”
เสียงกรีดร้องของสินีดังลั่น จนพนักงานที่อยู่ในบริเวณนั้นต่างตกใจวิ่งออกมาดู
สินีลุกขึ้นเอาปืนเข้าไปจี้ที่ตัวของโยธกาอย่างเร็ว จนคนอื่นก็คิดไม่ถึงเช่นกัน
“สินี อย่าทำอะไรโยธกานะ ผมขอร้อง คุณต้องการอะไร บอกผมมาเลย ผมไม่ขัดข้องทั้งนั้น แต่ขอให้ลูกสาวผมปลอดภัยดีก็แล้วกัน สินีเชื่อผมเถอะ ผมสัญญา...”
ยศพลในใบหน้าที่ตกใจสุดขีดกับการกระทำของสินี พร้อมกับเสนอข้อแลกเปลี่ยนที่เขาจะทำให้ได้กับชีวิตที่ปลอดภัยของลูกสาวของเขา
“ทำไมมาเสนออะไรให้ฉันตอนนี้มันคงไม่ทันแล้วล่ะมั้งยศพล คุณทำให้ฉันไม่มีทางเลือก ฉันต้องทำแบบนี้ เพราะฉันไม่เหลืออะไรแล้ว คุณเข้าใจไหม”
สินีในอาการคุ้มคลั่ง จิตใจไม่อยู่กับร่องกับรอย ร้องตะโกนกรี๊ดกรี๊ดกรี๊ด น้ำตานองเต็มหน้า บางครั้งก็หัวเราะ บางครั้งก็ร้องไห้ แต่ที่สำคัญในตอนนี้โยธกาอยู่ในมือของเธอ
ศศินทร์คอยจ้องรอหาโอกาสที่สินีเผลอตอนคุยกับยศพลจู่โจมเพื่อเข้าแย่งปืนจากสินี
.
“ปัง…”
เสียงปืนดังลั่นในออฟฟิศเหล่าบรรดาพนักงานต่างร้องกรี๊ด
โยธกาถูกศศินทร์กันตัวออกจากสินีได้สำเร็จ แต่ทว่า….