ในวัยหนุ่ม ผมได้มีโอกาสไปเยี่ยมชมโรงงานหลายแห่งที่ประเทศญี่ปุ่น ซึ่งมักจะเห็นรูปถ่ายทางอากาศที่แสดงให้เห็นโรงงานขนาดใหญ่ที่มีสาขาต่าง ๆ ทั้งในและต่างประเทศติดอยู่ในห้องประชุม รูปเหล่านั้นทำให้ผมนับถือผู้ก่อตั้งและผู้บริหารของบริษัทเหล่านั้นที่สามารถสร้างธุรกิจได้ยิ่งใหญ่เช่นนี้ ขณะนั้นผมเป็นนักศึกษาฝึกงานอายุเพียง 23 ปี ครอบครัวของเรามีโรงงานเล็ก ๆ สร้างจากไม้และมุงหลังคาสังกะสี พื้นบางส่วนยังเป็นดินเฉอะแฉะ ตั้งอยู่บนที่พื้นที่เช่าขนาดไม่ถึงหนึ่งไร่

    ผมแอบฝันอย่างเงียบ ๆ ว่าวันหนึ่ง ผมจะต้องสร้างโรงงานอุตสาหกรรมขนาดใหญ่ที่ต้องใช้กล้องถ่ายภาพจากทางอากาศเท่านั้นจึงจะเก็บภาพโรงงานได้ครบถ้วน ผมฝันจะเห็นสาขาของโรงงานหลายแห่งทั้งในประเทศไทยและต่างประเทศเช่นเดียวกับบริษัทต่าง ๆ ที่ผมได้มีโอกาสไปดูงานมา ถึงแม่ว่าตอนนั้นความฝันดูจะเป็นจริงได้ยากเหลือเกิน แต่ผมก็ไม่ย่อท้อ มุ่งมั่นพยายามที่จะทำให้สำเร็จด้วยแรงบันดาลใจ ผมจึงเขียนต่อท้ายในบันทึกสรุปการดูงานเป็นภาษาญี่ปุ่นว่า Shourai no Kibou ซึ่งมีความหมายว่า.. "ความหวังในอนาคต" ของผม

บทที่ 1 ผมเป็นลูกเถ้าแก่รวยหนี้
บทที่ 2 บ้านในสลัมโรงงาน
บทที่ 3 ครอบครัวของผม
บทที่ 4 เจ้าเหลืองเพื่อนยาก
บทที่ 5 เด็กโรงเรียนเถื่อนสู่โรงเรียนจีน
บทที่ 6 สลัมโรงงานกับสิ้่งแวดล้อมเป็นพิษ
บทที่ 7 ข้าวราดพริกน้ำปลา
บทที่ 8 ความคิดสร้างสรรค์ในวัยเด็ก
บทที่ 9 ทุกข์ของแม่แก้ด้วยกัน
บทที่ 10 พ่อค้าวัยเด็กกับวิชาขี่ช้างบนรถเมล์
ฯลฯ