"ใครอยากพูดความในใจที่ทำให้น้ำตาไหล ก็ขอให้ยืนขึ้น ถือหัวหอมไว้ในมือ พูดความในใจออกมา พอพูดเสร็จก็หย่อนหัวหอมลงในโหลใสๆ ใบนี้จ้ะ" 

    "เหมือนหั่นหัวหอม" เปรียบเปรยความรู้สึกในใจของเด็กๆ ที่เคยถูกดุด่า ถูกนินทา ถูกเพื่อนล้อ ซึ่งประสบกับความรู้สึกเหมือนหั่นหัวหอม ที่แม้เราพยายามจะเก็บน้ำตาไว้ข้างใน แต่ทว่าไม่อาจจะฝืนไว้ได้ เรื่องราวชีวิตที่มีทั้งสุข ทุกข์ สนุก เศร้าของแก๊งเด็กนักเรียนชั้น ป.4/4 ณ โรงเรียนกลางใจเมืองใหญ่แห่งหนึ่ง ผ่านตัวละครหลากหลายชีวิต เช่น "วิน" เด็กชายฉลาด ผู้ใช้ชีวิตกับครอบครัวชนชั้นแรงงาน ช่วยงานพ่อแม่และป้าขายข้าวแกงริมทาง "แก้ม" เด็กหัวกะทิประจำห้อง ผู้เป็นเด็กดีของพ่อแม่ พ่อเป็นคุณหมอ แม่เป็นตำรวจ ขณะที่แก้มมีความฝันในโลกจินตนาการของเธอเอง "มาย" เพื่อนสนิทของแก้ม ลูกสาวของแม่นักออกแบบลายผ้า แม้ไม่เคยหน้าพ่อและไม่เคยชอบวันพ่อ แต่เธอก็ออกตามหาพ่อจนเจอผ่านข้อความจากแม่ "โม่" ชื่อเต็มคือซูโม่ ลูกชาวจีน สนิทกับอาม่าที่การกินเป็นเรื่องใหญ่ และเรียนรู้ข้อคิดชีวิตจากอาม่าของเขา และเพื่อนๆ อีกมากมาย

- ดอกไม้ประหลาด
- วินไม่วิน
- ฝันเล็กๆ
- ยางพิษ
- พิสูจน์พริก
- จดหมาย
- ยักพ่นควัน
- คิดตามความคิด
- อาม่าของโม่
- นิทานกลับหัว
ฯลฯ

- วรรณกรรมเยาวชนไทยเรื่องแรกๆ ที่สื่อสารเรื่อง "การล้อเลียน" หรือ "การบูลลี่" (Bully) ในบริบทของสังคมครอบครัวไทย
- นักเขียนนามปากกาว่า "สองขา" หรือ "หมอน-ศรีสมร โซเฟร" เคยเป็นครููที่เมืองไทย อเมริกา และอิสราเอล เจ้าของผลงานหนังสือและนิทานกว่า 160 เล่ม