"ซู่เซิ่นฮุย" รับปากว่าจะปล่อยให้ "เจียงหานหยวน" กลับชายแดนหลังจากไปพบเสด็จแม่ของเขาก่อน นางที่อยู่ในฐานะชายาเอกไม่เคยสร้างความลำบากใจให้ผู้เป็นสามี พยายามไม่ทุ่มเทใจให้เขา รอวันแยกจากแต่เนิ่น ๆ ทว่าคนเราเมื่ออยู่ใกล้กับชายในดวงใจแล้วจะนิ่งเฉยไม่รู้สึกรู้สาได้หรือ ผู้เป็นสามีไม่ได้รู้แม้แต่น้อยว่านางเก็บเขาไว้ในใจมาตั้งแต่อายุสิบสาม เขาเป็นดั่งแสงสว่างในใจนาง ในครานั้นเขายังเรียกนางว่า "เจ้าหนู" ไม่รู้ด้วยซ้ำว่านางคือสตรี แต่เขาเองก็ไม่ใช่เด็กหนุ่มในวันวานผู้นั้นแล้ว

    ยามมาปรึกษาเรื่องที่อ๋องต่างเมืองขอให้เขารับชายารอง นางไม่ได้ห้ามปรามอะไร ทั้งยังดูเข้ากันได้ดีกับสตรีผู้นั้นที่มองนางเป็นเหมือนต้นแบบ แทบอยากจะปีนมานอนร่วมเตียงกับนางมากกว่าจะไปวอแวกับท่านอ๋อง เขาที่เห็นนางปรองดองกับสตรีผู้นั้นแล้วกลับไม่สบอารมณ์ ทำให้สตรีผู้นั้นหนีเตลิด กลัวจนตัวสั่น โดยเขาได้แสดงท่าทีกับเจียงหานหยวนชัดเจนว่า เขาจะไม่รับชายารอง!