-“ฟังนะ…น้ำอิง” ทิวัตถ์ทิ้งกายนั่งลงบนขอบเตียง ในขณะที่สาวน้อยยังคงนั่งซุกกายอยู่บนพื้นไม้ปาร์เก้ที่เยียบเย็น โดยไม่ลืมที่จะยึดเสาเตียงต้นเดิมไว้เพื่อปกป้องตัวเองจนถึงที่สุด

“ฉันลงทุนประมูลเธอมาด้วยจำนวนเงินที่ไม่น้อยเลย และเอเย่นต์ของเธอก็รับมันไปแล้ว ปัญหาส่วนตัวของเธอจะเป็นยังไงก็ตาม ฉันในฐานะลูกค้าก็ควรได้รับแต่ความสุขในการพักผ่อน ไม่ใช่มานั่งฟังเรื่องบ้าๆ อะไรแบบนี้” พูดมาถึงตรงนี้ เขาก็เชยคางเธอขึ้นมา แล้วสบตานิ่ง…

“เพื่อเห็นแก่ละครฉากสำคัญที่อุตส่าห์กลั่นน้ำตามาให้ชม ฉันจะให้โอกาสเธออีกครั้งนะน้ำอิง ตอนนี้เธอมีทางเลือกแค่สองทาง คืออยู่กับฉันในห้องนี้ แล้วทำงานตามหน้าที่ที่ควรทำ กับเดินตามพิรามออกไปบำเรอคนงานข้างนอกจนถึงช่วงสายๆ ของวันอาทิตย์ เมื่อเห็นว่าคุ้มกับค่าบริการที่เสียไปแล้วก็ค่อยส่งเธอกลับบ้าน…เลือกเอา ว่าจะเป็นแบบไหน”

น้ำอิงหมดคำพูดและจ้องมองเขาอย่างร้าวรานพร้อมน้ำตาที่พรั่งพรู เธอหันไปมองหน้าพิรามที่ยืนประสานมือนิ่งราวหุ่นยนต์ที่รอรับคำสั่งคล้ายเห็นเขาเป็นที่พึ่งสุดท้าย แต่เมื่อได้เห็นอีกฝ่ายเบือนหน้าหนีไปอีกทางอย่างไร้มนุษยธรรม เด็กสาวก็ยิ่งสะอื้นหนัก ก่อนจะก้มหน้าลงด้วยอาการของคนสิ้นศักดิ์ศรี แล้วตอบรับทางเลือกที่โหดร้ายนั้นอย่างยอมจำนน

“หนูยอมแล้ว…หนูจะอยู่กับพี่ที่นี่ค่ะ”

-เมื่อช่วงวัยที่ควรสดใส ต้องหม่นหมองลงเพราะมารดาบังเกิดเกล้า เด็กสาวมัธยมปลายอย่างน้ำอิงจึงถูกหลอกให้มาขายบริการ จะหนีไปไหนก็ไม่ได้ สุดท้ายจำต้องยินยอมเพื่อแลกกับความสูญเสียที่น้อยที่สุด เพราะตกอยู่ในสถานการณ์บีบบังคับ...-นางเอกมีสัมพันธ์กับพระเอกเพียงคนเดียว เนื้อหาภายในเล่มไม่ผิดศีลธรรม จัดเป็นนิยายหมวดดราม่าหรือปัญหาชีวิต