หลายปีที่ผ่าน ระหว่างทำงานร้อยกรอง ผู้เขียนไหลรินเรื่องสั้น (จะไม่เรียกเรื่องสั้นก็ได้) ไว้พอคัดสรรได้ประมาณนี้ หากพึงมีรสคำ รสความ รสชีวิต รสจิตใจ ผู้เขียนขอน้อมนอบแด่ท่านผู้อ่าน ด้วยช่ออักษรทั้งมวลนี้ ที่อาจทั้ง...หอมหวาน...ขื่นขม...รื่นรมย์...รวดร้าว...จนกว่า...ความว่างเปล่าของมันจะหวนคืนมา...แม้นมิรัก หากมิชอบ ก็ขอให้ถือเสียว่าได้ "แอบรักหมาชาวบ้าน" สักชาติวาสนาหนึ่งเถิด วางทิ้งได้ หยุดอ่านได้ ไม่ต้องอ่านซ้ำได้ ขอเพียงอย่างเดียวเท่านั้น...อย่าได้นำมันไปปาหัว (หมา) ชาวบ้าน!

                                                                                             (จากปกหลัง โดย ไพวรินทร์ ขาวงาม)

- แห่งห้วงอ้างว้างอันแสนพิสุทธิ์
- เพื่อนที่รักกันมากที่สุด
- มะนุสโสสิ
- สิ่งที่ชีวิตคิดไม่ถึง
- ไม่มีใครพูดถึงสนธยาแล้ว
- ดั่งดวงดาวที่ดำดิ่งเดียวดาย
- กระติบข้าวเหนียวที่ระลึก
- ดาราขี้เหร่
- มาลัยเจ้าเอ๋ยมาลัย
- แอบรักหมาชาวบ้าน
ฯลฯ