โรเบิร์ตมองลู่ทางเพื่อปีนขึ้นไปยังระเบียง เขาจะพาเธอลงมา และไปยังเรือโจรสลัดกับเขาในวันนี้ เมื่อรองเท้าบู้ตของโจรหนุ่มแตะพื้นระเบียงได้ เอมิเลียเกรงว่าทหารที่เฝ้าอยู่นอกประตูห้องจะบุกเข้ามาทำร้ายโรเบิร์ต เธอวิ่งไปลงกลอนก่อนจากนั้นจึงวิ่งกลับมาหาโรเบิร์ตที่ระเบียง

“ไปกับผม” สีหน้าโรเบิร์ตจริงจัง กอดเอวเอมิเลียพร้อมจะพาเธอไปกับเขาเวลานี้

“ร๊อบ คือว่าฉัน...” เอมิเลียไม่กล้าบอกสิ่งที่สำคัญ เพราะมันเป็นสิ่งเดียวที่ทำให้เธอลงเรือไปกับเขาไม่ได้

“ไม่ต้องชักช้า ไปกับผมเดี๋ยวนี้...” โรเบิร์ตออกแรงดึงร่างหญิงสาวในอ้อมกอด แต่เอมิเลียรั้งด้วยสองแขน

“ไม่ได้นะ... ไม่เช่นนั้นฉันจะต้องตายในเร็ววันนี้” เอมิเลียบอกไปส่วนหนึ่ง มันจะเกิดขึ้น หากเธอไม่ได้รับการรักษาอย่างถูกวิธี

“หมายความว่ายังไง...? ” โรเบิร์ตเริ่มไม่เข้าใจกับสิ่งที่เอมิเลียพยายามบอก

“ฉันเป็นมะเร็งเม็ดเลือด การปลูกถ่ายย้ายเลือด เป็นสิ่งเดียวที่ยืดชีวิตฉันได้ และจะต้องทำทุกๆ อาทิตย์... ร๊อบ... ถ้าไม่ได้รับการถ่ายเลือด ฉันจะต้องตายภายในหนึ่งเดือน ฉันเสียใจที่ไปกับคุณไม่ได้จริงๆ ” แววตาของเอมิเลียสั่นเครือ พร้อมหยดน้ำตาเอ่อล้น แม้ใจต้องการโบยบิน ล่องทะเลกับเหล่าโจรสลัดมากแค่ไหน แต่เธอมิอาจติดตามชายที่รักได้เลย สองแขนหญิงสาวยันกายตนกับร่างโจรหนุ่มไว้ แม้ว่าแขนแกร่งที่เคยกอดเธอยามนี้ ยังคงโอบเอวบางไว้อยู่

“ผมจะไม่ไปเยอรมนีคนเดียว ถ้าไม่มีคุณ...” โรเบิร์ตยังคงยืนยัน ที่เขายอมเสี่ยงชีวิตของตน พร้อมกับลูกเรืออีกกว่าสี่สิบกว่าคน ก็เพื่อมารับเธอเพียงคนเดียว

“ไปซะ... แล้วอย่ากลับมาอีก ฉันขอร้อง...” เอมิเลียดันกายโจรหนุ่มให้ออกห่าง มือขวาเริ่มสั่นเครือ แม้อยากกอดเขามากแค่ไหน แต่ชีวิตของชายที่รักสำคัญกว่าติดตามไปกับเขา มือซ้ายบางขาวซีดหยิบของบางสิ่งออกจากร่องอกในชุดโรโคโค่สีชมพู

มันคือสร้อยเส้นหนึ่ง มีตลับพร้อมเปิด ซึ่งภายในบรรจุภาพวาดรูปเหมือนเอมิเลียไว้ในนั้น

“รักษามันไว้ให้ดีนะคะ ร๊อบ... ฉันรักคุณ” เอมิเลียส่งมอบสร้อยเส้นนี้แก่เขา รอยยิ้มที่มอบให้พร้อม หยาดน้ำตาอาบสองแก้ม เธอจะมีเขาในหัวใจเพียงคนเดียว

“ไม่นะ... เอมิเลีย ได้โปรดไปกับผมเถอะ...” แม้มือซ้ายหนาของโจรหนุ่มจะโอบกำมือซ้ายบางพร้อมสร้อยนั้นก็ตาม... เขายังต้องการเธอไปกับเขา

“ถ้าฉันไปกับคุณ... ฉันจะนอนตายบนเรือ คุณทนเห็นฉันทรมานจนตายได้หรือ” เอมิเลียเดินอ้อมไปอีกด้านหนึ่ง หวังเพียงว่า การออกแรงทั้งหมดครั้งนี้ จะผลักเขาตกลงไปเบื้องล่าง มิให้ขึ้นมาหาเธอได้อีก

โจรสลัดที่รัก เป็นนิยายแฟนฟิคจากเรื่อง เวโรนิก้า ตัวละครที่โดดเด่นไม่เหมือนใคร ได้เผยโฉมออกมาในรูปหนังสือโรมานซ์และการผจญภัย ของเหล่าโจรสลัด
โรเบิร์ต ทริลกินสัน โจรสลัดผู้โชคดี ได้ผันตัวเองกลายเป็น ขุนนางผู้ทรงเสน่ห์และสุดสำอางค์ ชายในชุดผ้าขี้ริ้ว กลายเป็นหนุ่มรูปงามที่ แม้สาวใดที่ใจแกร่ง ก็ยังละลายเมื่อพบเขา...

ตัวละครที่มิจิได้นำเสนอ อยู่ในบทความส่วนตัวที่ http://my.dek-d.com/mijiko ซึ่งเขียนครั้งแรก และได้รับความนิยมจากผู้อ่านหลากวัยมากมาย ไม่ว่าจะเป็นแฟนพันธ์แท้จากเวโรนิก้า จ้าวเก่า resecretion หรือ น้องพลอย I’m priest และนักอ่านคนอื่นๆ ที่เข้ามาด้วย
อยากขอบคุณทุกๆ คนที่เข้ามาร่วมให้กำลังใจ ให้โจรสลัดหนุ่มผู้นี้ ได้จบลงอย่างสวยงาม นิยายพีเรียดโรมานซ์ของมิจิ อาจจะไม่ได้สวยหรูเหมือนนิยายไทยเท่าไหร่ หากผิดพลาดหรือไม่ชอบประโยคใด ขออภัยไว้ล่วงหน้าเลยนะคะ...

ขอบคุณสำหรับกำลังใจของนักอ่าน
ภูผาสีน้ำเงิน