มนุษย์เราอาจมีเวลาในชีวิตไม่เท่ากัน บางคนสั้น บางคนยาว แต่ไม่ว่าจะยาวหรือสั้นแค่ไหน เราทุกคนต่างก็มีเวลาจำกัดเท่ากับชีวิตของเรา และนั่นย่อมหมายความว่า ไม่ว่าเราจะประหยัดเวลาสักแค่ไหน ไม่ว่าจะเร่งรีบทำการงานสักเพียงใด เวลาของเราก็ยังมีจำกัดเท่ากับชีวิตของเราอยู่ดี มนุษย์จึงต้องตัดสินใจเอาเองว่าจะทำอย่างไรกับเวลาที่มีอยู่อย่างจำกัดนั้น เพราะเวลาคือชีวิต และชีวิตสถิตอยู่ในหัวใจ

    "โมโม่" เป็นเด็กหญิงเร่ร่อนคนหนึ่งที่ไม่มีครอบครัว ไม่มีญาติ บ้านของเขาคือโรงละครร้างๆ ในเมืองเล็กๆ ทุกคนในเมืองนั้นชอบมาหาโม่โม่ ผู้ใหญ่ชอบมาเล่าเรื่องนู้นเรื่องนี้ให้ฟัง เด็กๆ ชอบมาจับกลุ่มเล่นกับโม่โม่ แต่เมื่อผู้ชายสีเทาเข้ามาในเมือง ทุกคนรอบข้างโมโม่ก็เปลี่ยนไป ผู้ชายสีเทาเข้ามายุยงให้ผู้คนพักผ่อนน้อยๆ ทำงานหนักๆ เลิกเสียเวลาติดต่อพูดคุยกับคนอื่น โมโม่ก็เลยโดดเดี่ยวขึ้นเรื่อยๆ เขารับรู้ถึงการเปลี่ยนแปลงว่ายิ่งมนุษย์พยายามจะประหยัดเวลามากเท่าไหร่ เราก็ยิ่งมีเวลาน้อยลงเท่านั้น เขาเลยพยายามช่วยเหลือให้สภาพสังคมแบบเดิมกลับมา ก่อนที่โลกนี้จะไม่เหลือเวลาให้คนได้พูดคุยกันอีกเลย

ตอนที่ 1 : โมโม่และเพื่อนๆ
บทที่ 1 เมืองใหญ่กับเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ คนหนึ่ง
บทที่ 2 คุณสมบัติพิเศษกับเหตุวิวาทธรรมดา
บทที่ 3 พายุในนิยายที่กลายเป็นฝนจริงๆ
ฯลฯ

ตอนที่ 2 : ผู้ชายสีเทา
บทที่ 6 บัญชีตัวเลขผิด แต่คิดได้ลงตัว
บทที่ 7 โมโม่ตามหาเพื่อนๆ และศัตรูมาเยือนถึงบ้าน
บทที่ 8 ความฝันมากมายกับความกังวนใจสองสามเรื่อง
ฯลฯ

ตอนที่ 3 : ดอกไม้ชั่วโมง
บทที่ 13 หนึ่งวันที่นั่นคือหนึ่งปีที่นี่
บทที่ 14 ของกินเยอะแยะ แต่คำตอบนิดเดียว
บทที่ 15 พบและพราก
ฯลฯ

หนังสือเล่มนี้เป็น 1 ใน วรรณกรรม 50 เรื่องที่ต้องอ่านก่อนโต สนับสนุนโดยสำนักเฝ้าระวังทางวัฒนธรรมและประชาสัมพันธ์ กระทรวงวัฒนธรรม และกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ (สสส.)