...สิบห้าปีที่แล้ว คืนคอนเสิร์ตซุปเปอร์ลูกทุ่ง ภาพปีศาจตนหนึ่งใช้เชือกรัดคอฉันโผล่ขึ้นมาในสมอง มันคือฆาตกรต่อเนื่องสิบศพ มันใช้เชือกรัดคอฉันสุดแรงเกิดอีกครั้ง ก่อนปล่อยฉันหน้าคว่ำจมลงในน้ำปริ่มๆ ขณะนั้นฉันอายุเพียง ๑๔ ปี
...สิบปีต่อมา ภาพฉันใช้มีดค่อยๆ ทิ่มปักอกทะลุหัวใจปีศาจตนนั้น ช่างเป็นภาพสวยงามเหลือเกิน ...เอ หรือฉันเป็นปีศาจโหดร้ายพอๆ กับมัน ...ปีศาจฆ่าปีศาจด้วยกันไม่ได้ทำให้ฉันเป็นคนดีหรอกนะ หากต่อมาฉันฆ่าคนที่สำนึกผิดอย่างมหันต์แล้วนั่นคือพฤติกรรมปีศาจใช่ไหม? ฉันไม่ทราบจริงๆ
...ขณะนี้ ฉันหายใจไม่ได้อีกแล้ว ร่างดิ่งลงๆ สัมผัสความเย็นยิ่งขึ้นของน้ำทั่วเรือนร่าง แต่ครั้งนี้กลับสร้างความรู้สึกดีเหลือเกิน ตัวเบาโหวงเหมือนได้ปลดโลกระทมทุกข์จากอกเสียที ลืมตาขึ้นเห็นความสุกสว่างไสวไปทั่ว ทุกสิ่งรอบตัวเป็นสีขาวสดใสเหมือนอยู่บนสรวงสวรรค์ ฉันกระพริบตาสองครั้งเพื่อมั่นใจว่าตาไม่ฝาด เมื่อเห็นชายชุดสีขาวสะอาดสดใสว่ายตรงมา ฉันหลับตาสัมผัสรสจูบเขาอย่างมีความสุขที่สุดในชีวิต