นวนิยายขนาดสั้นในแนวขนบของสัจนิยม กึ่ง ๆ แนวนิยายพาฝัน ที่เล่าเรื่องรักโศกของชีวิตคนและสัตว์ ภายใต้พล็อตเรื่องรักสามเศร้าอันดูจะธรรมดาสามัญ แต่ทว่าผู้เขียนได้วางโครงเรื่องไว้อย่างกระชับ รัดกุม โดดเด่นเห็นภาพ เมื่อนักเขียนได้ใช้พลังของภาษาในการบรรยาย สร้างชีวิตให้กับตัวละครเด่น ๆ เช่น เจ้าพลิ้ว ลุงพร้อม ว่าน และเจ้าดอกรุงรังวัวหนุ่ม ได้ลุกขึ้นมาโลดแล่นอยู่บนหน้ากระดาษ มีปมขัดแย้งในใจสูง เฉกเช่นปุถุชนคนมีกิเลสในชีวิตจริง หรือกึ่งจริงกึ่งฝัน ทั้งฉากชีวิตในชนบท ท้องทุ่ง ผืนฟ้า ท้องน้ำ กระแสลม ต้นไม้ ดอกไม้ เสียงไก่ขัน ปลาที่ถูกทุบหัว ฝูงวัว วัวตัวผู้กับวัวตัวเมีย การทุบตอน และเฆี่ยนตีตัวตน อีกทั้งตัวละครประกอบเรื่อง เช่น ตาร้าย ยายแหร่ม แม่หม้ายทับทิม ล้วนมีสีสันชั้นเชิง ราวกับนักเขียนได้เขียนขึ้นด้วยมือของจิตรกร หากทว่ารูปและแสงเงาที่ออกมา เป็นสีสันแสงเงาของวรรณกรรม ที่นักเขียนรู้จักขับเน้นให้น้ำหนักแสงเงา แรระบายจนเรื่องค่อย ๆ ไต่ระดับความเข้มข้น กระทั่งนำไปสู่จุดหมายปลายทางของเรื่อง และนี่คือเรื่อง ในรูปเงา... ของ เงาจันทร์...

- พ่อและลูกชาย
- เจ้าดอกรุงรัง
- การมาถึงของหญิงสาว
- สิ่งที่เหลืออยู่
- บันทึกท้ายเล่ม

- รางวัลยอดเยี่ยมนายอินทร์อะวอร์ด ประจำปีพุทธศักราช 2554
- รางวัลชนะเลิศเซเว่นบุ๊คอวอร์ด ประจำปีพุทธศักราช 2555
- เข้ารอบสุดท้ายรางวัลซีไรต์ ประจำปีพุทธศักราช 2555