ความสังหรณ์ว่ามีอะไรบางอย่างที่ขาดหายไปในชีวิตและการตระหนักรู้ว่าจะไม่มีอะไรหรือใครมาเปลี่ยนแปลงชีวิตเพื่อเติมเต็มสิ่งที่ขาดหายไปได้ คือ บรรยากาศหลักของเรื่องสั้นส่วนใหญ่ใน "ในสวนแปลกหน้า" ไม่ต่างอะไรจากม่านสีเทาหม่นที่ปกคลุมความคิดและการกระทำของตัวละครในเรื่องเหล่านี้เอาไว้ แต่ภายใต้ม่านหม่นผืนนี้ก็มีแสงเรื่องส่องลอดออกมาให้เห็นด้วย เป็นแสงที่ตัวละครเองอาจมองไม่เห็นในห้วงเวลานั้น แต่อาจสะดุดตาเราซึ่งเป็นผู้มองเข้าไปในสวนแปลกหน้านี้ เป็นไปได้ไหมว่าเรื่องราวเหตุการณ์ที่ตัวละครเหล่านี้พบเจอได้ซุกซ่อนสารอันสำคัญอีกอย่างหนึ่งไว้ด้วย? นั่นคือความสุขที่จีรังนั้นไม่มีอยู่จริง และความสุขที่แท้จริงแล้วอาจไม่ใช่การกระทำ แต่เป็นสภาวะหยุดนิ่งอย่างหนึ่ง และด้วยเหตุนี้มันจึงไม่อาจคงอยู่จีรังได้ ชีวิตของคนเราอาจเต็มไปด้วยเรื่องราวที่เราตัดสินใจกระทำผิดพลาดหรือพูดผิดพลั้ง เต็มไปด้วยโอกาสที่เราไม่ทันมองเห็นหรือจงใจมองข้าม แต่ในชีวิตเดียวกันนี้ก็มีห้วงยามสั้นๆ แห่งความสุขเบียดแทรกอยู่ด้วย จะมากบ้างน้อยบ้างนั้นอีกเรื่องหนึ่ง สิ่งที่สำคัญกว่าคือเราจะมองเห็นความสุขหรือไม่ต่างหากเมื่อมันย่างกรายเข้ามาเยี่ยมเยียนเรา...(จากปกหลัง)

- ผู้มาเยี่ยมเยือน
- กำแพงเพลิง
- ในสวนแปลกหน้า
- ทั้งคืน
- ราวกับเด็ก ราวกับเทวดา
- ฟาโด
- ทุกอย่างที่ขาดหาย
- แวะพัก
- "Deep Furrows"
- การทดลอง
- จูบ