"ในเวลา" เป็นบทกวีนิพนธ์ที่แสดงความคิดแหลมคมด้วยเนื้อหาหลากหลาย โดยกวีสามารถจับจังหวะลีลาของ โคลง ฉันท์ กาพย์ กลอน ร่าย มาเรียงร้อยให้เห็นอัจฉริยลักษณ์ของกวีนิพนธ์ไทยอย่างช่ำชอง สร้างจินตภาพ กระทบอารมณ์ และให้ความรู้สึกลึกซึ้ง กวีใช้เวลาเป็นกรอบนำเสนอความคิดที่ว่า สรรพสิ่งล้วนเวียนว่ายอยู่ในมิติของกาลเวลา มนุษย์ต้องต่อสู้กับการเปลี่ยนแปลงอันเป็นสัจจะของโลกและชีวิตอยู่ตลอดเวลา มนุษย์กับเวลาเป็นส่วนหนึ่งของกันและกันอย่างกลมกลืนจนไม่อาจแยกจากกันได้

    "แรคำ ประโดยคำ" ปลุกเร้าจิตสำนึกให้ผู้อ่านเห็นว่า ท่ามกลางกระแสแห่งกาลเวลาและมายาคติในโลกปัจจุบันนั้น การมีมโนสำนึกอันประณีต จะทำให้มนุษย์สามารถสัมผัสความละเอียดอ่อนของสรรพสิ่งที่เกี่ยวข้องกับชีวิตได้ หากปราศจากการตระหนักในมโนสำนึกอันประณีตนี้แล้ว มนุษย์ก็จักถูกกลืนกินด้วยกาลเวลา กวีให้ฉุกคิดและหวนกลับมามองโลก มองชีวิตด้วยความมีสติ สุขุมรอบคอบ ด้วยจิตใจที่รู้เท่าทันความเปลี่ยนแปลงของโลก และกาลเวลา...

- ดาล
- อารมณ์อรุณ
- สุขุมสุคนธชาติ
- เคลือบแคลง
- ยึดพยุง
- บัลลังก์ไกว
- ลานชีวิต
- ประสาทโสมนัส
- ผูกพันมั่นคง
- นายแห่งปริศนา
ฯลฯ

- The S.E.A. Write Award
- กวีนิพนธ์ รางวัลวรรณกรรมสร้างสรรค์ยอดเยี่ยมแห่งอาเซียน (ซีไรท์) ปี 2541