ชาวนาสวมหมวกกุ้ยเล้ย หัวเข่าจมอยู่ในน้ำ แบกคันไถ ตามหลังควาย ไถนาอย่างขมีขมันจนกลายเป็นตารางขนาดใหญ่ของที่ราบ เจียหนัน   พวกชาวนากับคนรุ่นพ่อของพวกเขาเคยอยู่ใต้การปกครอง ของโปรตุเกส ดัทช์ สเปน ญี่ปุ่น และตอนนี้เป็นจีนแผ่นดินใหญ่ ณ ดินแดนแห่งการถูกกดขี่ มีสามวิธีที่จะเอาชีวิตรอด วิธีหนึ่ง คือเป็นชาวนา จับคันไถไถนา มีหมวกปิดบังใบหน้าตลอดเวลาอย่างที่ เป็นมานับศตวรรษ หรือแบบพ่อของผมที่รู้จักฉวยโอกาส   อีกกลุ่มคือ คนที่ไม่อาจทำใจยอมรับได้อย่างแม่ของ "โยชิโกะ" หรือนายอำเภอเถาหยวน ที่ถูกฆ่าทิ้ง เพราะยืนหยัดที่จะพูดความจริง   หรือคนที่หันหลังจากไปเพื่อเสาะแสวงหาอิสรภาพจากที่อื่น สำหรับผม นี่น่าจะเป็นทางเลือกสุดท้าย ที่เหมาะกับผมที่สุด

    "กัวจ้าวหลิน" ลูกชายคนกลางที่เติบโตมาในยุคแผ่นดินไต้หวัน ถูกยึดครองโดยญี่ปุ่น ยุคที่บ้านเมืองระส่ำระสาย แบ่งเป็นสองฝักสองฝ่าย เขาถูกพ่อแม่ละเลยมองข้ามเหมือนไม่มีตัวตน ไม่เคยได้กินอิ่ม ไม่เคยมี เสื้อผ้าใหม่ ไม่เคยได้รับความรัก หากแต่กัวจ้าวหลินเอาชนะความขมขื่น ด้วยการใฝ่ดี มุมานะจนสามารถประสบความสำเร็จในอเมริกาด้วยต้นทุน ของความเป็นลูกคนกลาง