ภาควิชาอายุรศาสตร์ได้พัฒนา clinical Practice Guideline ทางอายุรกรรมมาอย่างต่อเนื่อง ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2541 ได้แก้ไขปรับปรุงเป็นระยะ เพื่อใช้ในการปฏิบัติดูแลผู้ป่วยอย่างถูกต้อง และมีหลักฐานสนับสนุนแนวทางเวชปฏิบัติ แนวทางเวชปฏิบัตินี้ได้เน้นการเป็น evidence base คือ มีหลักฐานสนับสนุนที่ระบุคุณภาพหลักฐานระดับต่างๆ เพื่อผู้ใช้สามารถใช้วิจารณญาณในการนำไปใช้ว่าหลักฐานสนับสนุนนั้นมีความน่าเชื่อถือมากน้อยเพียงใด นอกจากนั้นยังระบุกำลังคำแนะนำว่า การปฏิบัตินั้น ควรปฏิบัติตามคำแนะนำในระดับใด เพื่อให้ clinical practice guildeline นี้ สามารถที่จะนำไปใช้ในสถานพยาบาลที่มีอยู่ทั่วประเทศ

    โดย guideline นี้ ระบุ กำลังคำแนะนำจะต้องะบุว่าเป็นต้องทำ ควรทำ น่าทำ จะทำหรือไม่ทำก็ได้ ไม่น่าทำ และไม่ควร เนื่องจากความพร้อมของแต่ละสถานพยาบาลไม่เท่าเทียมกัน clinical practice guildeline ครอบคลุมโรคที่พบบ่อย รวมทั้งการดูแลรักษาผู้ป่วย จาก guildeline นี้ สามารถดัดแปลงเป็น care map เพื่อนำไปใช้ในการดูแลรักษาผู้ป่วย โดยเป็น check list เพื่อให้ทีมงาน ทั้งแพทย์ และพยาบาลได้ดูแลรักษาผู้ป่วยเป็นสหสาขา ครอบคลุมทั้งการวินิจฉัย การพยาบาล และการให้ความรู้ผู้ป่วย นอกจากนี้ สามารถดัดแปลงนำไปตรวจสอบคุณภาพเวชระเบียน ที่สามารถตรวจสอบ ไม่ใช่เฉพาะความครบถ้วน แต่ครอบคลุมถึงคุณภาพการรักษาพยาบาลด้วย

บทที่ 1 หลักการสร้าง Evidence-base Clinical Practice Guideline
บทที่ 2 การสร้าง Care Map และการตรวจจุดคุณภาพการรักษา โดยใช้ข้อมูลในเวชระเบียน
บทที่ 3 แนวทางการรักษาภาวะ Anaphylaxis
บทที่ 4 แนวทางการรักษาโรคภูมิแพ้ทางจมูก
บทที่ 5 แนวทางการรักษา Caustic Injury
บทที่ 6 แนวทางการรักษาภาวะเป็นพิษจาก Organophosphates/Carbamate
บทที่ 7 แนวทางการรักษาภาวะ Acetaminophen Poisoning
บทที่ 8 แนวทางการรักษาภาวะเป็นพิษจาก Cyclic antidepressant
บทที่ 9 แนวทางการรักษาภาวะเป็นพิษจาก Benzodiazepine
บทที่ 10 แนวทางการรักษาภาวะเป็นพิษจาก Paraquat
ฯลฯ