หนังสือเล่มนี้เป็นการบอกเล่าเรื่องราวจากประสบการณ์ของตัวเองผ่านการทำงานนิติวิทยาศาสตร์ โดยสะท้อนชีวิตของเหล่ามนุษย์ที่มีชีวิตธรรมดา บ้างก็มีความกดดันหรือข้อจำกัดทางสังคมบางอย่างเป็นฉากหลัง ซึ่งเหตุการณ์อาจจะพบเจอได้ในสถานที่ทั่วไปตามตึกรางบ้านช่องปกติ หรืออาจจะเป็นสถานที่ที่คุณไม่คุ้นเคยในชีวิตประจำวันทั่วไป จนอาจจะนึกภาพไม่ออกว่ามีที่แบบนี้ในสังคมเราจริง ๆ   

ภายในเล่มจะไม่ได้กล่าวถึงกระบวนการทำงานทางนิติวิทยาศาสตร์มากนัก เนื่องจากไม่ได้นำเสนอในมุมมองของการสืบสวนสอบสวนหรือคดีความแต่อย่างใด แต่ยังคงดำเนินเรื่องเล่าผ่านสี่ช่วงเวลาในการออกตรวจสถานที่เกิดเหตุ ช่วงเช้า กลางวัน เย็น และค่ำ เพื่อเชื่อมโยงความรู้สึก ผ่านบรรยากาศและธรรมชาติรอบตัวในเวลานั้น

ถ่ายทอดผ่านภาพของความรู้สึก ความรัก การพลัดพราก ความเสียใจ การถูกทอดทิ้ง เพื่อตอกย้ำความเปราะบางของมนุษย์ทั้งทางร่างกายและจิตใจ ที่บางครั้งเราก็พบว่าจริง ๆ แล้วมันช่างแหลกสลาย จากไปได้ง่ายเหลือ สิ่งหนึ่งที่สะท้อนร่วมกันออกมาพร้อม ๆ กับเรื่องเล่าก็คงจะเป็นอีกมุมหนึ่งของสวัสดิภาพ คุณภาพชีวิตของผู้คน ตลอดทั้งความไม่เท่าเทียมบางอย่างในสังคมที่ยังมีให้เห็นอยู่ราวกับเป็นหนึ่งในวัฒนธรรมประจำชาติ

สารบัญ

บทนำ
คืนแรก
ความลับในห้องนอนเวร
ยามรุ่งสาง
หมอนสีเลือด
ความตายยังคงน่ามอง
เสียงหัวเราะกลางทุ่งพริกจินดา
เที่ยงวันยันบ่ายคล้อย
แฟ้มสีเขียวตัวย่อ รร
เหตุผลดี ดี
รสชาติอันโชคเลือด
ไอร้อนที่แผดเผา จิตวิญญาณที่ระเหยหาย
บ้านเลขที่ ‘๔๔’
เหมือนความตายช่างง่ายดายเหลือเกิน
อุ้งมือน้อยอันเย็นชืด
เย็นอัสดง
แมวส้มตัวโปรด
รอยยิ้มของลุงโชค
ผู้หญิงคนนั้นกับความว่างเปล่าบนใบหน้า
ชิ้นส่วนของชีวิตหลังฝนพรำ
ยามราตรีสงัด
ถนนสายเล็ก ๆ บนทุ่งผักตบชวา
กลิ่นสาบ
แมวขาวแต้มจุดดำ
ความหวังของคุณยายผมสีดอกเลา
ให้รักสุดท้ายเป็นดั่งความประทับใจ
ความทรงจำที่แหลกสลายของชายไม่ทราบชื่อ
บทส่งท้าย
ใครตามมา
กิตติกรรมประกาศ

หนังสือเล่มนี้เป็นเรื่องราวคล้ายกับเรื่องเล่า จากสิ่งที่นักเขียนได้ประสบพบเจอขณะทำงานเป็นนักนิติวิทยาศาสตร์ แม้จะเป็นช่วงเวลาเพียงไม่กี่ปี แต่นับเป็นช่วงชีวิตที่เปลี่ยนมุมมองและความคิดไปมากเลยทีเดียว

การถ่ายทอดเรื่องราวเหล่านี้ล้วนอิงจากฉากในสถานที่เกิดเหตุที่นักเขียนเห็นและรู้สึกเองทั้งสิ้น แต่กระนั้นก็หาได้หมายความว่านักเขียนเป็นผู้ชื่นชอบความเศร้าโศกโชกเลือดแต่อย่างใด อย่าเพิ่งได้ตัดสินว่าเป็นผู้ซาดิสม์ที่รักความรุนแรง

หากแต่การได้มองความเศร้าเสียใจ ความสูญเสีย หรือแม้แต่ความหวังอันเล็กน้อยผ่านม่านน้ำตานั้น ก็เป็นเหมือนการได้ทำความเข้าใจชีวิตของผู้คน ดังเช่นเราได้มองความสุขที่เบ่งบานในใจ
จนปรากฏบนใบหน้านั่นแล

Crime Scene ณ จุดเกิดเหตุ เป็นหนังสือเล่มแรกที่เขียนขึ้นมาอย่างจริงจัง มีเพียงสิ่งเดียวที่คาดหวัง นั่นคือให้นักอ่านหรือผู้ที่หลงมาเปิดอ่านหนังสือเล่มนี้ ได้ดำดิ่งลงไปในชีวิตที่กำลังดำเนินไปในอีกมุมหนึ่งของสังคม ซึ่งน้อยคนนักที่จะได้พบเห็น การได้รับรู้ว่ายังมีอีกหลายชีวิตที่กำลังหายใจและต่อสู้บนโลกใบนี้ ในสภาวะบังคบของสังคมนี้ ประเทศนี้ และโลกใบนี้นั้น อาจจะเผยมุมมองให้เรามองเห็นและเข้าใจสังคมและตัวเองได้กว้างขึ้นก็อาจจะเป็นได้

ขอให้ทุกคนเพลิดเพลินไปกับทั้งยี่สิบสองเรื่องสั้น เรื่องเล่าที่กำลังจะได้พลิกหน้ากระดาษต่อไป ยินดีที่ได้ผ่านมาพบกันนะคะ

กิตติยาภรณ์ถ่ายทอดประสบการณ์จริงผ่านการทำงานเป็นนักนิติวิทยาศาสตร์ ผู้อ่านจะได้เข้าใจบรรยากาศการำงานและความสูญเสียผ่านม่านน้ำตาของชีวิต