ในกลางดึกคืนนั้นเป็นคืนที่โชคดีพร้อมกับโชคร้ายของฉันเลยล่ะ ฉันได้รับความช่วยเหลือจากผู้ชายคนหนึ่งเพราะถูกโจรดักจี้ เขาแบดบอยมาก เท่มาก แต่กลับยิ้มอย่างอ่อนโยนและยื่นมือมาให้ฉัน นี่มันเทพบุตรในคราบเสือจำศีลชัด ๆ ที่จริงฉันรู้จักเขาดีมากเชียวล่ะ เขาชื่อ "เสี่ย" เชื่อไหม วูบหนึ่งหัวใจฉันเต้นแรงมากเพราะกลัวเขาจะจำฉันได้ แต่ไม่... เขาจำฉันไม่ได้เลย ส่วนหนึ่งคงเป็นเพราะฉันเปลี่ยนไปจากเดิมด้วย กว่าจะรู้ตัวฉันก็จับมือเขาไว้ซะแล้ว แถมยังโกหกชื่อของตัวเองอีก แต่ไม่นานฉันก็ได้งานพาร์ทไทม์เป็นผู้ช่วยจิตรกรโดยบังเอิญ นั่นทำให้ฉันได้เจอเสี่ยอีกครั้ง ค่อนข้างเซอร์ไพรส์ที่เขาคือจิตรกรคนนั้น และทางเลือกของฉันมีสองทาง หนึ่ง ล้มเลิกงานครั้งนี้ อย่าไปยุ่งเกี่ยวกับเสี่ยอีก สอง ใช้เวลาที่มีอย่างจำกัดในฐานะคีย์กับเขา และใช่...ฉันเสี่ยงเลือกข้อสอง ทว่า "ความลับไม่มีในโลก" ใช้ได้จริงเสมอ เมื่อวันหนึ่งเสี่ยรู้ความจริงว่าฉันเป็นใคร เทพบุตรแสนดีคนนั้นก็ได้หายไปในพริบตา และกลายมาเป็นผู้ล่าแทน...