ที่บ้านเป็นคนแปลกหน้าสำหรับเธอ พ่อกับแม่เป็นเพียงคนที่ทำให้เกิดมา ส่วนเธอเป็นแค่ผลงานชิ้นเอกของพวกเขา โดยไม่มีฟังก์ชันของความรู้สึกรักอยู่ในตัว เธอไม่รักพ่อแม่ ไม่รักคนอื่น ไม่รักอะไรเลย แม้แต่ตัวเอง

    ในห้องนอนของหญิงสาววัย 29 มีจดหมายลึกลับฉบับหนึ่งถูกส่งมาทุกคราวที่ชีวิตแตกร้าวโดยไม่เจอทางย้อนกลับ ประทับถ้อยคำปลอบโยนเจือความหวังวาวระยับ สร้างพื้นที่เล็กๆ และไออุ่นให้หลบภัย พร้อมข้อความปริศนาที่บรรยายถึงโลกอีกใบ สีฟ้าของไฮเดรนเยีย สีครามของท้องนภา บนแผ่นไม้กระดานของชิงช้า มีใครบางคนรอคอยเธออยู่

    เธอออกเดินทางตามหาบุคคลปริศนาไปพร้อมๆ กับการเลี้ยงดูผีเสื้อในหัวใจ ผีเสื้อที่เป็นตัวแทนของความแหว่งเว้าฉีกขาด ผีเสื้อที่กำลังทวงถามถึงความรัก และโหยหาการโบยบินตามที่ปีกต้องการ แม้จะมีเสี้ยวหนึ่งในใจที่เชื่อว่า "ฉันเปราะบางเกินกว่าจะปล่อยให้ตัวเองเป็นอิสระ" ก็ตาม แว่วเสียงกระซิบในหนังสือเล่มนี้ดังขึ้นมาจากหุบเหวแห่งการทุรนทุรายที่อยู่ ในหลืบลึกที่สุดในตัวคุณ เสียงกระซิบที่กำลังเฝ้าร้องขอให้คุณเป็นที่รักในสักวัน

- ศุนย์
- ส่วนหนึ่งในชีวิตที่ไม่อาจหลีกหนี
- บนดาวเคราะห์สีเทา
- ใครบางคนกำลังรอฉันอยู่
- ยาระงับความฝัน
- ลูน่าและฟลาวเวอร์
- ตามหาบางสิ่ง แต่ไม่รู้ว่ากำลังตามหาอะไร
- ท้องฟ้าและปุยเมฆอาจกลายเป็นสายฝน
- สถานที่ซึ่งรอคอยให้ย้อนกลับไป
- วิมานเล็ก ๆ
ฯลฯ