สำหรับฉันแล้วความมืดเป็นยิ่งกว่าฝันร้าย มันคอยดึงความทรงจำอันแสนเจ็บปวดออกมาทุกครั้งที่เจอ จนในที่สุดโรคกลัวความมืดก็กลายเป็นส่วนหนึ่งของชีวิต "ลลิน" คนนี้ แม้วัยเด็กจะถูกทิ้งให้อยู่ในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า ทว่าฉันก็ไม่ได้ต่อสู้เพียงลำพัง เพราะมี "ไออุ่น" ที่คอยเคียงข้างและช่วยดึงฉันออกจากขุมนรกนี้อยู่เสมอ แม้แต่ตอนที่เขาต้องจากไปอยู่กับครอบครัวใหม่ เขายังมอบ "ดาวเรืองแสง" ให้ฉันแทนคำมั่นสัญญาว่าเราจะกลับมาพบกัน แต่น่าเสียดายที่ดวงดาวจะเปล่งประกายก็ต่อเมื่ออยู่ในความมืดเท่านั้น ฉันที่ยังคงอ่อนแอเกินกว่าจะเผชิญหน้าจึงยังไม่เคยเห็นความสวยงามที่แท้จริงของดวงดาวเลยสักครั้ง

    จนกระทั่งเราสองคนได้โคจรมาพบกันอย่างไม่คาดฝัน เขากลับมาเป็นแสงสว่างและความรักที่สดใส ทำให้ฉันต่อสู้กับความหวาดกลัวได้อีกครั้ง ท่ามกลางความมืดที่ตามหลอกหลอนฉันมาเนิ่นนาน ฉันได้แต่หวังว่าครั้งนี้แสงสว่างของฉันจะคงอยู่ตลอดไปชั่วนิรันดร์!