"ผมเรียกเขาว่าเน็กไท" เล่าเรื่องของคนไม่สมบูรณ์แบบสองคน ที่มาพบกันอย่างบังเอิญในที่ที่ตนเองไม่สมควรอยู่ คนหนึ่งเป็นชายวัยยี่สิบเศษ มีอาการที่เรียกกันว่า "ฮิกิโกะโมริ" ขังตัวเองอยู่ในห้องมานานนับปี อีกคนเป็นชายวัยกลางคน เป็นหัวหน้าครอบครัวที่ควรทำงานหัวหมุนอยู่ในบริษัท แต่ทั้งคู่ก็มาพบกันที่สวนสาธารณะตอนกลางวัน ในวันหนึ่งที่แสนธรรมดา

    เรื่องราวต่อจากนั้นคือการบอกเล่าว่า อะไรคือสาเหตุที่ทำให้คนแรกเลือกขังตัวเองไว้ และยังมีอะไรเบื้องหลังมากกว่าที่เราพอจะคาดเดาได้ ในวันที่พบว่าตนเองไม่เป็นที่ต้องการในที่ทำงานอีกต่อไป ชายคนหนึ่งจึงเลือกที่จะปิดบังความจริงข้อนี้ไว้ แม้แต่กับผู้หญิงที่เขาเรียกว่า คู่ชีวิต

    พูดอีกแง่หนึ่งก็คือ หนังสือเล่มนี้ถ่ายทอดโศกนาฏกรรมส่วนตัวของคนธรรมดา และการเรียนรู้จากโศกนาฏกรรมของคนอื่น โดยที่เป้าหมายอาจไม่ใช่เพื่อแก้ไขหรือแม้แต่ก้าวข้ามรอยด่างในชีวิตตนเอง แต่คือการอยู่ร่วมกับมันให้ได้...อยู่ให้รอด