ทั้งที่เป็นลูกครึ่งไทย-ญี่ปุ่นแท้ ๆ ทำไมแม่กลับไม่เคยยอมให้ฉันไปที่นั่นเลยสักครั้ง แต่ "โยมิ" คนนี้จะไม่ยอมถอยอีกต่อไป ก็ฉันเพิ่งได้รับคัดเลือกให้เดินทางไปเรียนรู้และฝึกซ้อมคาราเต้กับโค้ชชื่อดังที่ญี่ปุ่นน่ะสิ! ฮะ? มีจัดแข่งขันชิงเงินรางวัลหกหลักด้วยเหรอ! ถึงจะรับปากแม่แล้วว่าไม่ไป แต่แหม...มีโอกาสทำในสิ่งที่รัก ได้เที่ยวประเทศในฝันฟรีตลอดทริป แถมยังมีรางวัลล่อใจแบบนี้ ฉันก็เลยแอบย่องมารายงานตัวอยู่ดีแหละน้า

    ดูเหมือนฉันจะตัดสินใจถูกซะด้วย ก็ดูผู้ชายผมสีชมพูสุดน่ารักคนนั้นสิ แค่มองหน้าหล่อเหลาขาววิ้งนั่นฉันก็ตะลึงแล้ว แต่ที่ดีกว่าหน้าตาคงเป็นฝีปากนี่แหละ! ปากดีจนฉันอดปะทะคารมด้วยไม่ได้เลย ทว่าที่ทำฉันพูดไม่ออกมากที่สุดคงเป็นเรื่องที่ฉันเพิ่งรู้ว่าเขาคือ "จีโน่" ลูกชายเจ้าของบริษัทผู้จัดโครงการครั้งนี้! โอ๊ยยย สายตารำคาญแบบนั้นคืออะไร บอกฉันทีว่าหมอนี่ยังไม่ได้ตัดสิทธิ์ฉันในใจไปแล้วน่ะ!