ใครที่คิดว่าการอยู่คนเดียวจะต้องเหงา น่าสงสาร โดดเดี่ยว คงจะต้องลองมองมุมใหม่ เมื่อนักเขียนฝีปากจัดอย่าง "คันฉัตร" ลุกขึ้นมาเขียนหนังสือเล่าถึงความสบายอกสบายใจ ชีวิตดี๊ดีจากการอยู่คนเดียว เริ่มตั้งแต่การเป็นลูกคนเดียวที่ไม่มีพี่น้องมาเป็นตัวหารความรักจากพ่อแม่ การหมกตัวเป็นฮิคิโคโมริอยู่ในบ้าน การทำตัวอินดี้เลือกลงเรียนคนเดียวแบบไม่ต้องมาแคร์เพื่อนร่วมคณะ การกินข้าวคนเดียว ดูคอนเสิร์ตคนเดียว อ่านหนังสือสอบคนเดียว ไปเที่ยวคนเดียว ไปจนถึงขั้นสลับจอยไปมาเพื่อเล่มเกมคนเดียว (สาบานว่าไม่ได้ถูกสังคมรังเกียจจริง ๆ นะ) ซึ่งทั้งหมดที่บอกมานั้นล้วนแล้วแต่เป็นไลฟ์สไตล์ที่ไม่ได้แปลกประหลาดหรือว่าตัดขาดจากสังคมขนาดที่หลายคนเข้าใจเลยสักนิด เพราะถึงแม้เขาจะไม่ชอบกิจกรรมการจับกลุ่มรวมตัวเป็นก๊กแก๊งตลอดเวลาอย่างการไปเข้าห้องน้ำพร้อมกัน ไปเรียนพร้อมกัน ดูหนังเรื่องเดียวกันทั้งที่ไม่ได้อยากดู หรือการติวหนังสือที่เหมือนนัดกันไปเม้าต์มอยมากกว่า แต่เขาก็ยังมีเพื่อนที่พูดคุยกันได้ มีกลุ่มที่มีความชอบเหมือน ๆ กัน (รวมไปถึงบรรดาเพื่อนร่วมวงการหนังสือที่ยังคงติดต่ออย่างต่อเนื่องให้ส่งต้นฉบับซะทีด้วย) การอยู่คนเดียวในแบบของเขาเลยไม่ใช่เรื่องเหงาเท่าที่หลายคนคิดเลยสักนิด